Artystyczna wizja ciał niebieskich wielkości Księżyca zderzających się z ciałem parametrów Merkurego.
Badanie symulujące ostatnie etapy powstawania planety typu ziemskiego pokazuje, jak ważne jest wydarzenie „latać i uciekać”, które odgrywa ważną rolę w pozyskiwaniu wody przez duże protoplanety. W tym procesie rodzą się światy, takie jak Mars i Ziemia.
4,5 miliarda lat temu wewnętrzny układ słoneczny wydawał się prawdziwą masakrą, w której 50-100 protoplanet obróciło się z parametrami z Księżyca na Marsa. I nie zamierzali zachowywać się spokojnie, ponieważ ciągle się zderzali. Ciała, które pojawiły się na obecnej orbicie marsjańskiej, nie miały wody, ponieważ warunki były zbyt gorące dla substancji lotnych, takich jak woda lub metan do kondensacji. Aby woda dotarła do rozwijających się planet ziemskich, musiała zostać dostarczona spoza tego obszaru poprzez serię kolejnych zderzeń.
Naukowcy z Uniwersytetu w Wiedniu wykorzystali symulacje o wysokiej rozdzielczości do śledzenia losu wody i innych materiałów przy użyciu różnych scenariuszy oddziaływania. Wyniki kolizji mogą obejmować koalescencję ciał, w których materiał jest tracony lub rozprowadzany między nimi. Na końcowe wskaźniki wpływa szybkość i kąt uderzenia, różnica mas i ogólna masywność.
Migawki z symulacji pokazujące transfer wody i stratę w typowym scenariuszu „uderz i uciekaj”. Niebieskie i białe kolory - woda na ciałach źródłowych i czerwony - materiał skalisty
Okazuje się, że kolizje „uderz i uciekaj”, w których cios znajduje się poza centrum i ciało obdarzone prędkością wystarczającą do oddzielenia po spotkaniu, były bardzo powszechne. W takich przypadkach dziesiątki procent wody mogą przepływać między obiektami lub zostać wyrzucone i utracone na zawsze.
Mniejszy obiekt w parze jest często modyfikowany do stanu jądra i traci wodę, podczas gdy bardziej masywne ciało pozostaje niezmienione. Teraz zespół próbuje zrozumieć, jak długie łańcuchy kolejnych zderzeń mogą wpływać na ewolucję dysku planetozymali i protoplanet.
Ostatnie badania wykazały, że komety są w stanie dostarczyć tylko niewielką ilość wody do planet ziemskich. Dlatego ataki na dużą skalę na wczesnych etapach historii Układu Słonecznego powinny być głównym źródłem.
