Kometa składająca się z dwóch części, takich jak 67P, może się tworzyć po katastrofalnej kolizji większych obiektów. Takie ataki mogą wystąpić na późnym etapie rozwoju naszego systemu. Oznacza to, że kometa 67P może być znacznie młodsza niż wcześniej sądzono. Nowe dane pochodzą z modeli komputerowych.
Naukowcy postanowili zbadać, co dzieje się po zderzeniu dwóch dużych jąder kometarnych. Obliczenia wykazały, że znaczna część materiału gromadzi się na wielu mniejszych ciałach. Nowo utworzone obiekty mają różne rozmiary i kształty. Wśród nich jest wiele wydłużonych ciał składających się z dwóch części, które widzimy w komecie 67P / Churyumov-Gerasimenko.
Co zaskakujące, w tak katastrofalnych zderzeniach tylko niewielka część materiału spada pod wpływem ciepła i kompresji. Następnie materiał jest wyrzucany i jest mało prawdopodobne, aby uczestniczył w tworzeniu mniejszych ciał. Po przeciwnej stronie komety substancje lotne mogą wytrzymać nawet potężne uderzenia.
Dlatego nowa generacja komet posiada niską gęstość i ogromną ilość substancji lotnych. Doprowadziło to do pomysłu, że 67P pojawił się po silnej późnej kolizji i niekoniecznie musi odnosić się do wczesnej fazy rozwoju naszego systemu, jak kiedyś myśleli.
Uderzenie przy prędkości kilku km / s
Wcześniejsze badania mówiły, że 67P nie może uzyskać swojej podwójnej struktury 4,5 miliarda lat temu. Analiza pokazuje również, że słaby punkt między dwoma częściami kometarnymi nie jest w stanie wytrzymać kilku miliardów lat lotu, a sam obiekt pojawił się w wyniku „delikatnego” zderzenia.
Symulacja zderzeń komet
Zespół zbadał, co się dzieje, gdy dwa ciała zderzają się z różnymi rozmiarami pod różnymi kątami z prędkością 20-3000 m / s. Modelowanie pokazuje, że małe fragmenty łączą się w większe elementy na wiele godzin i dni po uderzeniu. Ostateczna forma jest często wynikiem połączenia dwóch lub więcej dużych ciał zderzających się przy niskich prędkościach.
Tajemnicza struktura
Symulacje pokazują, że w ciągu dni i tygodni małe fragmenty nadal gromadzą się na większej podstawie. Materiał można spłaszczyć, gdy spadnie na powierzchnię, dzięki czemu powstanie warstwowa struktura.
Ponadto na tym etapie gromadzone są duże bloki, tworząc wnęki, które następnie mogą rozwinąć się w dziury o dużej skali. Takie struktury geologiczne są widoczne w misji Rosette na komecie 67P. To ponownie potwierdza pogląd, że dany obiekt jest znacznie młodszy niż wcześniej sądzono.
