Pluton jest 40 razy dalej od Słońca niż Ziemia, ale nie oznacza to, że nie otrzymuje ciepła. Tak się złożyło, że pomimo ogromnej trudności w ocenie lokalizacji i intensywności chmur cząstek słonecznych w odległości 3,7 miliarda mil, superkomputer NASA podjął się tego zadania i sporządził prognozę pogody na czas lotu statku New Horizons Pluto.
Jak wspomniano w poniższym filmie, trwa to około 5 miesięcy od wyrzucenia masy koronowej (KM) z powierzchni Słońca, przed jej kontaktem z Plutonem (KM dociera do Ziemi w ciągu godziny lub kilku dni). Ale w przestrzeni międzyplanetarnej złożonym środowiskiem i do analizowania chmur namagnesowanej plazmy w takich odległościach z ich imitacją potrzebna jest duża moc obliczeniowa.
CM wychodzi z silnie namagnesowanej dolnej korony (atmosfery słonecznej) i składa się z zjonizowanych cząstek, które mogą oddziaływać z planetarnymi polami magnetycznymi. Geoefektywne emisje masy wieńcowej w kontakcie z magnetosferą naszej planety powodują burze geomagnetyczne i powodują imponujące zorze na dużych szerokościach geograficznych.
Pluton jest znacznie dalej od Słońca, a zanim CM dotrze do planety karłowatej, gęstość i intensywność plazmy jest znacznie mniejsza niż w przypadku, gdy spotyka Ziemię - tutaj wygląda jak „lekki wietrzyk”. Obecnie nie wiadomo, czy Pluton ma pole magnetyczne, ale pogoda kosmiczna niewątpliwie wpływa na powierzchnię planety karłowatej, a plazma słoneczna wchodzi w reakcje chemiczne. Jeśli chodzi o przejście Nowych Horyzontów, nie spodziewa się po drodze niczego spektakularnego z kosmicznej pogody. 14 lipca podczas przejścia aktywność masy wieńcowej powinna być niezwykle słaba, z większą gęstością już po spotkaniu z Plutonem, co może wpłynąć na słabą atmosferę małego świata.
„Nasza symulacja sugeruje, że podczas podejścia New Horizons, Pluton może być zanurzony w regionie o bardzo niskich gęstościach wiatru słonecznego, trwającym około miesiąca”, mówi Dushan Odristil z Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda NASA w Greenbelt w stanie Maryland. „Może temu towarzyszyć duży obszar łączący, który jest w stanie znacząco skompresować atmosferę Plutona”.
Odristil opracował kod pogody kosmicznej w latach 90. i przyznaje, że może „popełniać błędy przez kilka tygodni”. Ale nadal nie jest to złe, biorąc pod uwagę, jak daleko jest Pluton.
