Obserwatorium Dynamiki Słonecznej NASA wydało ostrzeżenie o burzy słonecznej około południa w czwartek, podczas gdy erupcja mas koronowych spowodowała szybujący cios w naszą planetę. W tych minutach, podczas gdy te linie zostały napisane, burza już się rozpoczęła, ale w systematyce przechodzi jako mała burza, osiągając S1 na skali promieniowania słonecznego. Najpotężniejsza burza jest klasyfikowana według poziomu S5.
Cząsteczki wysokiej energii lecą obecnie w pobliżu magnetosfery naszej planety (duży pęcherzyk magnetyczny odchylający jony słoneczne i uniemożliwiający im penetrację w głąb atmosfery).
Obserwacje Słońca umożliwiają śledzenie takich otworów koronalnych, które działają jak wąż pożarowy na początku miesiąca, podlewając Ziemię strumieniem wysokoenergetycznych i wysokoenergetycznych cząstek wiatru słonecznego. Ten intensywny strumień plazmy słonecznej zainicjował już kilka potężnych zorze o dużej szerokości geograficznej w dniach 7 i 8 października, zjawisko tak imponujące dla astronautów i kosmonautów na międzynarodowych stacjach kosmicznych.
Przedstawione powyżej otwory koronalne - wyraźnie rozróżnialne ciemne plamy w magnetosferze słonecznej (corona) - są regionami o niskiej gęstości plazmy, gdzie otwarte linie magnetyczne pozwalają plazmie na szybkie opuszczenie słońca. Światło, a zatem gęstsze regiony, są wypełnione otwartymi liniami, w których plazma jest uwięziona, przechwycona w dolnej części korony przez pętlę magnetyczną, która wychodzi z głębokości Słońca do samej korony. Jednak obecnie dziury koronalne Słońca dokonały całkowitej rewolucji wokół Słońca i wydaje się, że nie zmieniły swojej konfiguracji, co prawdopodobnie spowoduje, że jony słoneczne rozpryskują się na Ziemię w pierwszym tygodniu listopada, powodując zorze podobne do obserwowanych w zeszłym miesiącu.
Oprócz dramatu słonecznego, według strony internetowej Spaceweather.com, obecnie należy zauważyć, że Ziemia przechodzi przez zagięcie w heliosferycznym arkuszu prądu. Gdy słońce obraca się, stale uwalnia cząstki wiatru słonecznego w kosmos. Z powodu tej rotacji przepływy cząstek rozprzestrzeniły się w Układzie Słonecznym, zgodnie ze wzorem obracania trawnika. W związku z tym strumieniem cząstek obecny arkusz wygląda jak zakrzywiona płyta winylowa. Ta warstwa reprezentuje granicę, na której biegunowość magnetyczna przełącza się z „północy” na „południe”. Przechodzenie przez warstwę, a następnie zmiana polarności międzyplanetarnej, może prowadzić do burz geomagnetycznych i zwiększać prawdopodobieństwo zórz.
Erupcje koronalnych mas dają wysokie prawdopodobieństwo zorzy - jednego z najbardziej ambitnych zjawisk naturalnych na naszej planecie. Jednakże, gdy wysokoenergetyczne cząstki słoneczne zaczynają oddziaływać z polem magnetycznym naszej planety, mogą wystąpić nieprzyjemne skutki uboczne.
Głównym powodem, dla którego NASA Solar Dynamics Observatory i inne organizacje rządowe (takie jak NASA, ESA i JAXA, japońska agencja kosmiczna) realizują działania Sun Obserwacja i Pogoda Kosmiczna, jest tylko próbą przewidzenia, jak negatywne zdarzenia w koronie słonecznej mogą wpłynąć ziemskie życie. Chociaż nasza atmosfera i magnetosfera chronią nas przed większością radioaktywnych zagrożeń emanujących z kosmosu, nasza zaawansowana technologicznie cywilizacja może być podatna na zagrożenia. Na przykład cząstki wysokoenergetyczne wyłączają satelity lub powodują prądy atmosferyczne, które mogą obciążać potężne systemy energetyczne. Takie skutki mogą być potencjalną przyczyną wielomilionowych, a nawet bilionowych strat. Obecnie Słońce uspokoiło się po kilku latach aktywności. Aktywność magnetyczna Słońca następnie rośnie, a następnie maleje co 11 lat. Zjawisko to nazywane jest „cyklem słonecznym”. Teraz jesteśmy na dolnej stronie krzywej cyklu, ale spowolnienie aktywności nie oznacza, że Słońce wcale nie jest aktywne, o czym świadczą różne zjawiska w naszych czasach.
