Artystyczna wizja złożonego środowiska marsjańskiego pola magnetycznego. Żółte łuki - linie słonecznego pola magnetycznego, rozprzestrzeniające wiatr gwiezdny. Pola magnetyczne powierzchni niebiesko-marsjańskiej, regulacja aktywności bieli i pola magnetyczne z czerwonym połączeniem
Nowa analiza MAVEN pokazuje, że Czerwona Planeta ma niewidzialny magnetyczny ogon, skręcający się w wyniku kontaktu z wiatrem słonecznym.
Sonda MAVEN znajduje się na orbicie marsjańskiej, zbierając informacje o tym, jak Czerwona Planeta zdołała zmarnować większość atmosfery i wody, zmieniając się z potencjalnego źródła życia w suchą i mroźną pustynię. Być może proces skręcania ogona może wpłynąć na zniszczenie atmosfery.
Naukowcy twierdzą, że marsjański ogon magnetyczny jest wyjątkowy. Nie przypomina sytuacji Wenus lub Ziemi, ale wydaje się być ich hybrydą. Proces nazwano „przegrupowaniem magnetycznym”. Model pokazuje, że mechanizm ten powoduje zwijanie ogona magnetycznego do 45 stopni.
Miliardy lat temu planeta straciła swoje globalne pole magnetyczne i obecnie ma tylko pozostałości na niektórych terytoriach. Ogon powstaje, gdy pola magnetyczne przenoszone przez wiatr gwiezdny łączą się z polami wbudowanymi w powierzchnię. Wiatr słoneczny jest strumieniem elektrycznie przewodzącego gazu poruszającego się z przyspieszeniem 1,6 miliona km / h. Jeśli pole wiatru słonecznego jest zorientowane w kierunku przeciwnym do pola powierzchni Marsa, to łączą się one w procesie przegrupowania magnetycznego. Proces ten może wpłynąć na wypychanie marsjańskiej atmosfery w kosmos. Górna warstwa ma elektrycznie naładowane cząstki (jony) reagujące na siły elektryczne i magnetyczne. Oznacza to, że proces rekonfiguracji magnetycznej uwalnia energię, która aktywnie promuje jony w atmosferze planetarnej w przestrzeń kosmiczną.
Pola magnetyczne nie są widoczne w bezpośredniej obserwacji, ale są dostępne w przeglądzie MAVEN. Naukowcy planują użycie innych narzędzi w urządzeniu, aby upewnić się, że cząstki ekranujące odbijają się w tych samych obszarach, a przegrupowanie magnetyczne jest zaangażowane w utratę atmosfery.
