Badania pokazują, że intensywne północne i południowe bieguny Jowisza funkcjonują niezależnie od siebie. Co 11 minut promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii jest uwalniane na terytorium bieguna południowego. Ale na północy nie ma stabilności.
Ten obraz różni się od Ziemi, gdzie północne i południowe zorze odbijają się od siebie. Wcześniej uważano, że punkty rentgenowskie Jowisza pulsują skoordynowane przez pole magnetyczne planety.
W 2016 r. Misja Juno dotarła do Jowisza, więc większość danych została zebrana przez to urządzenie. Ale nie ma na nim urządzenia rentgenowskiego. Aby zrozumieć promieniowanie rentgenowskie, zespół zamierza połączyć informacje Chandra i XMM-Newton.
Jeśli możliwe jest połączenie sygnatur rentgenowskich z procesami fizycznymi, można użyć informacji jako modelu do zrozumienia innych ciał we Wszechświecie, takich jak brązowe karły, gwiazdy neutronowe i egzoplanety. Juno powinien pomóc udowodnić lub obalić fakt, że zorze na Jowiszu są tworzone oddzielnie, gdy pole magnetyczne styka się z wiatrem gwiezdnym. Istnieje podejrzenie, że linie pola magnetycznego wibrują, tworząc fale przenoszące naładowane cząstki na bieguny. Prędkość i kierunek zmieniają się, aż zderzą się z atmosferą planetarną, tworząc impulsy.
Recenzje w 2007 i 2016 roku pomógł stworzyć mapę rentgenowską i zidentyfikować plamy na każdym biegunie. Każdy punkt aktywny wskazywał obszar większy niż rozmiar ziemi i różnił się pod względem cech.
Naukowcy wiedzą, że jony wiatru słonecznego oraz jony tlenu i siarki biorą udział w tworzeniu zórz. Ale nie jest jeszcze jasne, co jest głównym czynnikiem. Zespół ma nadzieję kontynuować monitorowanie aktywności biegunów Jowisza, łącząc zaawansowane urządzenia rentgenowskie.
