Co się dzieje, gdy umierają gwiazdy? Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak zaskakująca może być ich śmierć. Astrofizycy używają terminów naukowych do opisania tego procesu: Quasar, Parsec, Blue Shift, Event Horizon i Supernova.
Supernowe powstają, gdy gwiazdy o wystarczającej wielkości wyczerpują swoje paliwo wodorowe i wybuchają. W rzeczywistości eksplozja supernowej jest najpotężniejszym procesem w znanym wszechświecie po Wielkim Wybuchu.
Na szczęście dla przestrzeni nie wszystkie gwiazdy kończą swoją ewolucyjną podróż jako supernowe. Na przykład nasze własne Słońce wytworzy znacznie skromniejszy błysk i wyjdzie za około pięć miliardów lat. Zamiast tego pozostanie tylko biały karzeł. Supernowe są dość rzadkie, przynajmniej w naszym niebiańskim sąsiedztwie. Z miliardów gwiazd Drogi Mlecznej co roku rodzą się dwie lub trzy supernowe. Co decyduje o tym, czy gwiazda stanie się supernową? Decydującym czynnikiem jest limit Chandrasekhara, nazwany na cześć indyjskiego fizyka Subramanyana Chandrasekhara. Termin ten odnosi się do pewnej granicy masy gwiezdnej, około 1,44 razy większej od wielkości naszego Słońca, która służy jako rodzaj linii podziału. Gwiazdy poniżej tego progu umierają łatwiej. Gwiazdy powyżej progu, zawodzą pod wpływem własnej siły grawitacji i wywołują monstrualną reakcję łańcuchową.
W wyniku tej eksplozji powstają takie pierwiastki jak hel, węgiel, tlen, a także ciężkie pierwiastki układu okresowego. Ta eksplozja rozprzestrzenia również te elementy w całym wszechświecie, co umożliwia życie.
