Niektóre modele teoretyczne sugerują, że eksplodujący biały karzeł (gwiazda bez paliwa jądrowego) wpływa na pobliską gwiazdę, dlatego tworzona jest supernowa. W końcu może to być powodem pojawienia się SN 2018oh
Międzynarodowy zespół naukowców wykorzystał teleskop Keplera w koordynacji z teleskopami naziemnymi, aby szczegółowo zbadać pierwsze chwile śmierci gwiazdy. W ten sposób można było obserwować śmierć gwiazdy w odległej galaktyce. Celem projektu jest zrozumienie, jak wybuchają gwiazdy.
W centrum badań pojawia się supernowa SN 2018oh. Kepler w ostatnich dniach pracy (dopóki paliwo się nie skończyło) zaobserwował najmniejsze zmiany jasności eksplozji gwiazdy, podczas gdy teleskopy ziemskie podążyły za zmianą koloru i składu atomowego umierającej gwiazdy. Połączone dane dostarczyły bezprecedensowej obserwacji początku śmierci gwiazd.
SN 2018oh jest przykładem typu Ia supernowej. Ten typ astronomów wykorzystuje do pomiaru ekspansji wszechświata i badania natury ciemnej materii. Przed Keplerem nie było możliwe zbadanie wczesnych etapów eksplozji gwiazd. Typowa supernowa typu Ia pozostaje jasna przez 3 tygodnie, a następnie zaczyna zanikać. Jednak w tym przypadku supernowa stała się jasna trzy razy szybciej niż typowy obiekt, wykazując ekstremalnie wysokie temperatury. Niektóre modele teoretyczne sugerują, że stworzenie SN 2018oh posłużyło jako eksplodujący biały karzeł, który wpłynął na sąsiednią gwiazdę. Być może fala uderzeniowa eksplodującego białego karła dotknęła satelity gwiezdnego, tworząc niesamowicie czerwoną i jasną aureolę, która mogła wyjaśnić dodatkową jasność i wysoką temperaturę.
Jest teraz jasne, że taki scenariusz jest w stanie wywołać pewien rodzaj supernowej. Emerytowany teleskop kosmiczny Kepler zmienił swój pogląd na Wszechświat, pokazując, że planety są powszechnym zjawiskiem w kosmosie. A teraz wiemy, jak gwiazdy kończą swoje życie w jasnej eksplozji. Naukowcy planują znaleźć częstotliwość i częstość występowania tego typu supernowych w celu wyjaśnienia modeli kosmologicznych i poprawy oszacowania tempa ekspansji wszechświata.
