Nasze Słońce nie eksploduje w supernową, kiedy w końcu skończy się paliwo, ale to nie znaczy, że nie będzie fajerwerków.
Kiedy nasze Słońce wyczerpie paliwo wodorowe w swoim rdzeniu, gwiazda pęcznieje w olbrzymi czerwony olbrzym i pod wpływem najpotężniejszych wiatrów gwiezdnych tworzy mgławicę planetarną z małymi, ale gęstymi białymi karłami w centrum.
To przejście od umierającej gwiazdy do mgławicy nie jest uważane za powolne, ale jest raczej „miękkim” procesem w porównaniu z eksplozją supernowej.
„Po kilku tysiącach milionów lat Słońce zużyje paliwo jądrowe i stanie się czerwonym olbrzymem, tracąc większość swojej masy” - powiedział główny badacz Jose Francisco Gomez z Instytutu Astrofizyki Andaluzji (IAA-CSIC) w Granadzie, Hiszpania. „Ostatecznym rezultatem będzie biały karzeł otoczony świecącą mgławicą planetarną. Pomimo faktu, że każda gwiazda o masie poniżej dziesięciu mas Słońca przechodzi przez ten krótki, ale ważny proces, wiele szczegółów tego procesu wciąż nie jest jasnych”.
Zespół badawczy Gomez skupił się na IRAS 15103-5754 - obiekcie, który obecnie przemieszcza się z czerwonego olbrzyma na mgławicę planetarną. Obiekty takie jak IRAS 15103-5754 generują potężne emisje, które tworzą cząsteczki pary wodnej. Dlatego taki strumień odrzuconego materiału może zostać wykryty przez naukowców. W ramach szerszego badania 16 umierających gwiazd IRAS 15103-5754 wyróżniał się tym, że prędkość jego dżetów wzrastała wraz z odległością. Może to być kluczem do zrozumienia dynamiki mgławic planetarnych i umierających gwiazd, takich jak nasze Słońce.
„Cząsteczki wody są zwykle niszczone wkrótce po utworzeniu mgławicy planetarnej. W takich przypadkach prędkość dżetów jest zawsze bardzo niska” - powiedział pracownik Louis F. Miranda z University of Vigo, Hiszpania. „W IRAS 15103-5754 widzimy, że wskaźnik emisji sięga setek kilometrów (mil) na sekundę. Jesteśmy świadkami przejścia gwiazdy w mgławicę planetarną w czasie rzeczywistym.”
„Wysoką prędkość można wytłumaczyć tylko eksplozją” - powiedział Gomez.
Kiedy zagłębiamy się w naszą galaktykę, widzimy ogromną różnorodność mgławic planetarnych, co nie jest tak łatwo wyjaśnione przez współczesne teorie. Teraz, gdy astronomowie ustalili, że powstawaniu tego typu mgławic towarzyszy eksplozja, będziemy mieli lepsze pojęcie o tym, co dzieje się wkrótce po śmierci gwiazdy takiej jak nasze Słońce.
