Nowa teoria sugeruje, że Ziemia mogła otrzymać elementy niezbędne do formowania życia po masowym zderzeniu z planetą marsjańskich rozmiarów.
Nowe badania wykazały, że starożytna kolizja, która utworzyła księżyc, może również przynieść wszystkie składniki niezbędne do życia. Ponad 4,4 miliarda lat temu ciało wielkości Marsa uderzyło w prymitywną Ziemię, tworząc naszego satelitę, który wszedł na stabilną orbitę wokół planety.
Naukowcy uważają jednak, że to wydarzenie może mieć znacznie większy wpływ niż wcześniej sądzono. Artykuł 23 stycznia wskazuje, że zderzenie może wypełnić planetę węglem, azotem i siarką, niezbędnymi do powstania życia. W tym czasie Ziemia przypominała dzisiejszy Mars. Miała rdzeń i płaszcz, ale reszta była uboga w lotne pierwiastki.
Elementy poza jądrowymi częściami planety można mieszać ze sobą, ale nigdy w kontakcie z elementami rdzenia. Chociaż w tej ostatniej było kilka substancji lotnych, nie miały one możliwości przebicia się do zewnętrznych warstw planety. Potem nastąpiła kolizja. Jedna z teorii głosi, że specjalne typy meteorytów (chondryty węglowe) uderzyły w Ziemię i dostarczyły lotnej planecie krzemianowej obfite substancje. Pomysł opiera się na fakcie, że stosunek pierwiastków zbiega się z proporcjami występującymi w meteorytach. Oznacza to, że źródłem pierwiastków powinny być meteoryty.
Ale jest problem: stosunek węgla i azotu nie jest brany pod uwagę. Około 20 części węgla na jedną część azotu występuje w meteorytach, a 40 części węgla na część azotu występuje w materiale lądowym.
Ancient clash
Dlatego naukowcy postanowili przetestować inną teorię: co, jeśli nasza planeta zjadłaby lunch dla ważnego nieznajomego? Ziemia może zmierzyć się z wieloma typami planetarnymi. Jeden z nich jest w stanie podać niezbędną proporcję elementów. Jeśli dojdzie do kolizji, dwa rdzenie planetarne połączyły się z płaszczami. Naukowcy postanowili zaprojektować teoretyczną pochłoniętą planetę.
W tym celu laboratorium stworzyło warunki wysokiego ciśnienia o wysokim ciśnieniu, w których może pojawić się rdzeń planety. W kapsułkach wykonanych z grafitu (forma węglowa) połączono metaliczny proszek (rdzeń) z różnymi proporcjami proszku krzemianowego (mieszanina krzemu i tlenu - płaszcz). Zmieniając temperaturę, ciśnienie i proporcje siarki w eksperymentach, zespół opracował scenariusze podziału elementów pomiędzy rdzeń i resztę hipotetycznej planety. Okazało się, że węgiel jest znacznie mniej skłonny do wiązania się z żelazem przy wysokich stężeniach azotu i siarki. Ale azot ma kontakt z żelazem, nawet przy dużej ilości siarki.
Dane zostały następnie wykorzystane w symulacji, aby sprawdzić, jak zachowują się różne elementy lotne. Po ponad miliardzie symulacji odkryli, że najbardziej prawdopodobny scenariusz zakłada zderzenie Ziemi z marsjańską planetą, która zawiera 25-30% siarki w rdzeniu. Teoria nie została jeszcze przetestowana, ale ma ogromny potencjał.
