Globalna mapa Marsa pokazuje rosnącą burzę pyłową (6 czerwca 2018 r.). Kamera MARCI na orbiterze MRO została użyta do utworzenia mapy.
Rankiem 10 czerwca inżynierowie otrzymali sygnał szansy od łazika. Jest to pozytywny znak, pomimo sytuacji z burzą. Dane pokazują, że łazik nadal ma wystarczającą moc baterii, aby komunikować się z punktem kontrolnym Ziemi w Jet Propulsion Laboratory (Pasadena, Kalifornia). Działalność naukowa jest nadal zawieszona.
Transmisja sygnału w niedzielę jest uważana za szczególnie dobrą wiadomość, ponieważ w ostatnich dniach burza pyłowa tylko się nasiliła. Marsjańska Dolina Wytrwałości pogrążyła się w nocy, otaczając miejsce łazika. Zasłona pyłowa nie przepuszcza promieni słonecznych. Jest to bardziej pogłębione powtórzenie sytuacji z 2007 roku. Poziom krycia poprzedniej burzy osiągnął 5,5, a dzisiejszy - 10,8.
Ostatni transfer danych pokazał, że temperatura urządzenia osiągnęła -29 ° C Jednym z momentów burzy jest to, że ogranicza ekstremalne wahania temperatury obserwowane na powierzchni Marsa. Ponadto pył pochłania ciepło ze światła słonecznego i zwiększa temperaturę powietrza. Cały tydzień inżynierowie będą dokładnie monitorować poziom naładowania łazika. Urządzenie musi zrównoważyć niski poziom naładowania akumulatora ze spadkiem temperatury. Rover Opportunity pokazał swoją wytrzymałość podczas 15-letniej misji, chociaż został zaprojektowany tylko na 90 dni.
Wszystkie operacje naukowe zostały wstrzymane aż do zaprzestania burzy piaskowej. Po raz pierwszy zarejestrowano burzę 1 czerwca w MRO. Gdy tylko zobaczyli, jak zbliża się do łazika, zespół zarządzający został ostrzeżony o potrzebie szkolenia.
Teraz burza rozciąga się na 18 milionów km 2. Sytuacja w 2007 r. Doprowadziła do tego, że przez 2 tygodnie urządzenie musiało spełniać minimalną funkcjonalność, w tym kilka dni bez kontaktu w celu oszczędzania energii. Łazik może zawieść z powodu zimna, jeśli burza trwa zbyt długo.
Uważa się, że to burza spowodowała utratę łazika Spirit w 2010 roku. Burze piaskowe na dużą skalę są powszechne, ale nie tak często. Podczas południowego lata światło słoneczne ogrzewa cząsteczki kurzu, podnosząc je do atmosfery i wytwarzając duże wiatry. Ten ostatni podnosi jeszcze więcej kurzu, zamykając łańcuch procesu.
