Jeśli uważasz, że zorze są ograniczone tylko do ziemskiej atmosfery, to jest to duży błąd. Kosmiczny teleskop Hubble'a był w stanie uchwycić wspaniałe obrazy ze światłami blasku na biegunie północnym Saturna. Są to najbardziej obszerne obrazy, które teleskop wyprodukował dla pokazu świetlnego planety.
Obrazy są reprezentowane przez obrazy złożone wykonane przed i po przesileniu zimowym Saturna w 2017 r. I na początku 2018 r. ESA wyjaśnia, że blask Saturna można zaobserwować tylko za pomocą promieni UV, ponieważ duże ilości wodoru dominują w atmosferze planety.
Migotanie zależy od wiatru słonecznego, a także od stosunkowo szybkiej rotacji planety, która trwa tylko 11 dni na Saturnie. Obserwacje teleskopu zbiegły się w czasie z zakończeniem misji Cassini badającej Saturna przez ponad 10 lat (Wielki Finał przypadł na wrzesień 2017 r.). Zorza ziemska rozciąga się do atmosfery na 96-320 km, ale wydarzenia na Saturnie mogą wzrosnąć do 1400 km.
Jak powstają światła?
W przypadku Ziemi zorza polarna jest tworzona przez cząstki emitowane przez słońce w postaci wiatru słonecznego. Kiedy strumień naładowanych elektrycznie cząstek zbliża się do naszej planety, jest on w kontakcie z polem magnetycznym, które działa jak gigantyczna tarcza. Chociaż chroni środowisko Ziemi, udaje mu się złapać niektóre cząstki wiatru słonecznego.
Cząstki uwięzione w magnetosferze są w stanie aktywować i podążać za liniami pola magnetycznego do biegunów magnetycznych. Tam stykają się z atomami tlenu i azotu w górnych warstwach atmosferycznych, tworząc migotanie i jasne światło widoczne w regionach polarnych.
