Ludzkości udało się dokonać znacznego postępu w wiedzy naukowej, zwłaszcza jeśli chodzi o badanie rodzimej planety. Ale wciąż istnieje wiele zjawisk, które podważają tradycyjne wyjaśnienia. „Gloria” jest rzadkim zjawiskiem optycznym obserwowanym głównie przez pilotów lub wspinaczy obserwujących chmury lub mgłę. Jest to miniaturowa okrągła tęcza, która pojawia się, gdy słońce świeci z tyłu i ma kontakt z kroplami wody (światło załamuje się i wraca do obserwatora).
To zdjęcie jest jeszcze rzadszym przykładem Glorii zrobionej z kosmosu. 14 września 2018 r. Podczas misji Horizon astronauta ISS Alexander Gerst opublikował zdjęcie i podpisał: „To niesamowite obserwować chwałę z ISS. To zjawisko optyczne można zazwyczaj zobaczyć z samolotu lub nad wulkanami. Teoretycznie nasz cień jest pośrodku tęczy, ale nie możemy mieć cienia ze względu na wysokość. ”
To naprawdę niewiarygodnie rzadki przypadek obserwowania chwały z wysokości ISS (400 km), ponieważ konieczne są pewne warunki atmosferyczne. Atmosfera Ziemi rozciąga się 480 km nad powierzchnią planety, ale większość pozostaje na 16 km, co sprawia, że definicja granicy z przestrzenią jest dość niejasna. Linia Karmana na wysokości 100 km jest wspólnym punktem reprezentującym granicę między Ziemią a kosmosem, ale pogoda Ziemi i przestrzeni kosmicznej zazwyczaj ignoruje nasze przekonania naukowe. Na szczytach atmosferycznych udało nam się znaleźć wiele zjawisk, które wciąż są trudne do wyjaśnienia, jak srebrne chmury, duchy i niebieskie dżety. Ale ISS stanowi doskonałą platformę do badań.
W tym roku na stacji orbitalnej zainstalowano Monitor Atmosfery i Kosmosu (ASIM) jako wyspecjalizowany obiekt. Kolekcja kamer optycznych, fotometrów i detektorów promieniowania rentgenowskiego jest przeznaczona do wyszukiwania wyładowań elektrycznych powstających w burzowych warunkach pogodowych, które rozciągają się powyżej burz do górnej warstwy atmosfery.
To obserwatorium nie jest przeznaczone do studiowania Glorii, ale kamery także rejestrują inne zdarzenia. Astronauta Andreas Mogensen z ISS był w stanie uchwycić duszek, udowadniając, że zjawisko to można zaobserwować z kosmosu. Stacja orbitalna służy nie tylko jako laboratorium kosmiczne, ale także jako wygodny punkt obserwacyjny. Na przykład wcześniej była instalacja solarna, śledząca promieniowanie Słońca przez widmo elektromagnetyczne.
