Naukowcy po raz pierwszy zdołali uzyskać masę młodej planety na podstawie danych ze statku kosmicznego Gaia i jego poprzednika Hipparcos. Astronomowie byli w stanie usunąć masę B Malarza Beta z ruchu wokół gwiazdy macierzystej przez długi okres czasu. To gazowy gigant, jak Jowisz, ale 9-13 razy większy. Obraca się wokół gwiazdy Beta Painter (druga najjaśniejsza w konstelacji).
Planeta została odkryta w 2008 roku na zdjęciach z Bardzo Dużego Teleskopu (Chile). Jego wiek to zaledwie 20 milionów lat, co jest 225 razy młodszym od Układu Słonecznego. Takie młode wskaźniki są jeszcze bardziej intrygujące i powodują trudności w nauce przy użyciu konwencjonalnych metod. Najważniejsze jest to, że planeta dosłownie się uformowała, więc możesz lepiej zrozumieć, jak proces zarodkowania i rozwoju, a także zobaczyć jego zachowanie na wczesnych etapach ewolucji.
Planet Beta Painter b jest widoczny na orbicie wokół głównej gwiazdy na zdjęciu z 3,6-metrowego teleskopu Europejskiego Obserwatorium Południowego i instrumentu NACO na 8,2-metrowym Bardzo Dużym Teleskopie. System Beta Painter osiągnął wiek zaledwie 20 milionów lat, czyli 225 razy młodszy od Układu Słonecznego Ale gwiazda jest nadal bardzo gorąca, szybko się obraca i pulsuje, co utrudnia dokładny pomiar prędkości gwiazdy promieniowej. Zwykle drobne zmiany prędkości radialnej są wykorzystywane do obliczania masy planetarnej. Ale ta metoda działa w przypadku systemów, które przeszły już ogniste wczesne etapy ewolucji.
W przypadku Beta Painter b, metoda prędkości radialnej pozwalała tylko zbliżyć się do górnych granic zakresu masy. Aby uzyskać dokładniejsze oszacowanie, naukowcy zwrócili się do pomiarów Hipparcos i Gaia, które pokazują dokładną pozycję i ruch gwiazdy. Zatem „drobne fluktuacje” są ustalane w trajektorii gwiazdy przez niebo - nieznaczne odchylenia od oczekiwanego przebiegu spowodowane przyciąganiem grawitacyjnym planety na orbicie.
Astronomowie mogą mierzyć masę egzoplanet, biorąc pod uwagę niewielkie odchylenia trajektorii ich gwiazd, spowodowane grawitacyjnym przyciąganiem orbitujących planet. Obserwuje się je w bezpośredniej widzialności (niewielkie zmiany prędkości radialnej) lub na płaszczyźnie niebieskiej przy użyciu pomiarów astronomicznych. Aby uzyskać dokładne szacunki, obserwacja astronomiczna musi trwać wiele lat. Biała przerywana linia pokazuje ewolucję gwiezdnej trajektorii spowodowanej kombinacją paralaksy i właściwego ruchu. Brązowa linia to zakres odchyleń trajektorii gwiazdy utworzonej przez możliwą planetę Aby uzyskać taki szacunek, musisz oglądać gwiazdę przez długi czas. Misja Gaii jest w stanie dostarczyć informacji o dużej liczbie planet. Druga publikacja zawierała przegląd Beta Painter (30 razy). Ale to nie wystarczy. Faktem jest, że przez kilka lat konieczne jest również monitorowanie pozycji gwiazdy. Dlatego informacja Gaia została połączona ze wskaźnikami misji Hipparcos, które obserwowały gwiazdę 111 razy w latach 1990-1993.
Jest to ważny krok w kierunku lepszego zrozumienia procesów związanych z powstawaniem planet, a także przewiduje odkrycie nowych światów, które pojawią się w przyszłych wydaniach Gai.
