Potrójna obserwacja teleskopów rentgenowskich umożliwiła naprawę dużego zimnego frontu w gromadzie galaktyk Perseusza. Ta formacja jest widoczna na lewo od najmłodszego, młodszego zimnego frontu, blisko centrum.
Galaktyczne zimne fronty nie różnią się od tych, których doświadczamy na Ziemi, ale są one spowodowane przez połączenie galaktycznych gromad. Grawitacyjne przyciąganie większego gromady przyciąga mniejszego bliżej i bliżej, aż gaz w centrum zacznie się „rozprzestrzeniać”. W ten sposób zimny front jest uformowany spiralnie, skierowany na zewnątrz od rdzenia.
Zimne fronty są najstarszymi spójnymi strukturami w jądrach klastra. Beton jest oddzielony od centrum w ciągu ostatnich 5 miliardów lat (starszy niż układ słoneczny). Rozszerzona struktura obejmuje rozmiar 2 milionów lat świetlnych i porusza się z prędkością 50 km / s. Zdjęcia zostały wykonane przez Obserwatorium Chandra, teleskop XMM-Newton i satelitę ROSAT. Tysiące galaktyk i centralna supermasywna czarna dziura żyją w gromadzie Perseusza. Odpowiada za tworzenie się surowego środowiska fal dźwiękowych i turbulencji, które z czasem muszą pojawiać się z zimnego frontu, powodując stopniowe zmiany gęstości i temperatury. Zdjęcie Chandry o wysokiej rozdzielczości pokazało, że górna lewa krawędź zimnego frontu jest podzielona na dwie części.
Podobna cecha sugeruje, że był on przechowywany przez potężne pola magnetyczne (działał jako tarcza przeciw ciężkiemu środowisku). Takie działanie magnetyczne zapobiega dyfuzji zimnego frontu i pozwala przez długi czas znajdować się w pewnej odległości od środka gromady.
