Tylko odporna osoba jest w stanie dobrowolnie przebywać w odizolowanej Antarktydzie i pracować na zimno przez kilka tygodni lub miesięcy. Co roku jednak łowcy meteorytów lądują na kontynencie, ponieważ jest to idealne miejsce do znalezienia tych kosmicznych skał. NASA poinformowała niedawno o zwrocie grupy prawie 570 meteorytów w raporcie Tumblra. Oto niektóre obrazy z tego posta, wraz ze szczegółowym opisem tego, co to oznacza dla naszej historii Układu Słonecznego.
Co roku grupa naukowców wysiada na Antarktydę i kataloguje znalezione meteoryty. Coroczne wyszukiwanie meteorytów antarktycznych (ANSMET) odnalazło tu około 20 000 kamieni kosmicznych od 1976 roku.
Według artykułu Discover Magazine z 2015 roku istnieją trzy powody, dla których meteoryty są tak łatwe do znalezienia na Antarktydzie. Po pierwsze, wiele meteorytów składa się z metalicznego żelaza, które szybko ulega degradacji w wilgotnym klimacie (podczas gdy na Antarktydzie jest sucho). Po drugie, meteoryty są bardzo wyraźnie widoczne na lodzie Antarktydy. Ten ostatni jest lodową pokrywą Antarktydy, która utknęła z powodu upadku do morza z powodu gór; pozwala to wiatrowi zdmuchnąć warstwy, aż meteoryty dojdą do powierzchni.
Smithsonian Institution, członek ANSMET, chwali program jako „niedrogi, ale gwarantowany sposób na zwrócenie meteorytów z Księżyca, Marsa i wcześniej niezbadanych asteroid”. Każdego roku wiele tysięcy meteorów bombarduje Ziemię i tylko część większych osiąga swoją powierzchnię. Bombardowanie przez meteoryty wysadzało skały na Księżyc, Mars, Westę i inne miejsca, co daje nam możliwość zobaczenia wnętrza tych miejsc bez ich odwiedzania. W przypadku Marsa pozwala także porównać aktualną atmosferę z przeszłą atmosferą, co odzwierciedlają meteoryty.
Według Smithsonian, zespół od czterech do ośmiu naukowców pracuje na Antarktydzie przez sześć tygodni od listopada do stycznia w najcieplejszym czasie na kontynencie. Próbują gromadzić meteoryty systematycznie i bez uprzedzeń.
Naukowcy prowadzą poszukiwania w dwóch etapach. Najpierw wykonują równoległe biegi na skuterze śnieżnym na szczycie lodu, który nie ma śniegu i jest znany jako „niebieski lód”. Jeśli meteoryty zostaną znalezione, naukowcy wysiądą i zaczną szukać pieszo. Dzięki temu mogą podnosić meteoryty o średnicy nawet 1 cm. Wiele miejsc jest tak posianych meteorytami, które naukowcy muszą powrócić w ciągu kilku sezonów.
Kolejnym etapem konserwacji jest dostarczenie meteorytów do departamentu kuratorskiego meteorytów w NASA Space Research Center. „Są suszone, siekane, piłowane, ważone i fotografowane w szafach z kontrolowaną atmosferą, wcześniej używanych do przetwarzania próbek księżycowych” - napisał Smithsonian. Naukowcy mogą poprosić o próbki, jeśli są nimi zainteresowani, patrząc na nie, w wyniku czego złożono około 75 wniosków na 600 nowych próbek znalezionych w ciągu roku.
Do najbardziej znanych meteorytów należą pierwsza asteroida z Księżyca, pierwsza asteroida z Marsa i niesławny marsjański meteoryt znany jako Allan Hills 84001 (ALH84001). Około 10 lat temu ten meteoryt dostał się do wiadomości (jeśli mogę tak powiedzieć), gdy jedna grupa naukowców oświadczyła, że może zawierać dowody na marsjańskie życie, ale ta hipoteza nadal pozostaje przedmiotem dyskusji.
Jednym z potencjalnie ważnych meteorytów będzie wzór powracający dziś z Marsa. Taka misja została uznana za priorytet przez naukowców z National Science Foundation w dziesięciodniowym przeglądzie na lata 2013-2022. Gdybyśmy mogli porównać meteoryt z marsjańskiej przeszłości z obecną próbką, to dałoby nam to lepsze zrozumienie tego, jak powstał Mars. Niektóre z jego ponadczasowych tajemnic obejmują to, z czego został stworzony i gdzie zniknęła cała jego atmosfera (atmosfera, która pozwalała wodzie płynąć na jej powierzchni).
Jednak misja zwrotu próbki ma własne bóle głowy. Nic nigdy nie opuściło Marsa, aby powrócić na Ziemię, więc statek kosmiczny musi zostać opracowany do transportu próbek. Istnieje również mały, ale pilny problem zanieczyszczenia. Ze względu na możliwość życia na Marsie należy podjąć środki, aby próbka nie zanieczyściła Ziemi - a środowisko Ziemi nie zanieczyszczało próbki. Chociaż nadal nie ma środków na próbę powrotu, dwa nowe łaziki z Europy i NASA mają rozpocząć prace na Marsie odpowiednio w 2018 i 2020 roku. Pomoże to zebrać więcej dowodów naukowych, aby ta misja mogła nastąpić.
