W 2008 roku astronom Richard Kowalsky studiował niebo w Tucson w Arizonie i odkrył asteroidę 2008 TC3 przelatującą przez atmosferę Ziemi. Po 12 godzinach obiekt eksplodował nad Sudanem, rozbijając się na 600 meteorytów rozrzuconych po terytorium pustyni nubijskiej.
wybuch meteorytu
Wiele odzyskanych meteorytów sklasyfikowano jako ureility - rzadkie kamienne meteoryty zdolne zawierać nanodiamenty. Niedawno naukowcy odkryli, że niektóre z tych diamentów wskazują na „zagubioną planetę”, która powstała we wczesnym układzie słonecznym.
Nowe wyniki potwierdzają teorię, że duże protoplanety (od wielkości Księżyca do Marsa) służyły jako elementy budujące istniejące planety ziemskie. Wcześniej nigdy nie było możliwe wykrycie reliktów tych protoplanet. Chociaż istnieją podejrzenia, że Ceres, Pallas i Vesta są pozostałościami ocalałych małych protoplanet.
Fragment 2008 TC3 na Pustyni Nubijskiej w Sudanie
Poprzednie teorie sugerowały, że ureility mogą być potencjalnymi pozostałościami protoplanet, które z powodu zderzeń i rozpadu promieniotwórczego doprowadziły do powstania planet ziemskich, takich jak Ziemia i Mars. Ale naukowcy nie mogli tego udowodnić.
W nowym badaniu naukowcy skupili się na diamentach wewnątrz ureilitów. Gdy ziemskie diamenty łapią minerały, które ujawniają informacje o środowisku, w którym powstają, zasugerowano, że diamenty meteorytowe będą kluczem do zrozumienia przeszłości. Za pomocą mikroskopii elektronowej i spektroskopii elektronowej naukowcy zbadali energię kinetyczną meteorytu, rozkład elektronów i wewnętrzną strukturę wtrąceń krystalicznych. Skład i mineralogia próbek wykazały, że diamenty powinny powstać przy ciśnieniach powyżej 20 gigapaskali. Tak wysoki poziom ciśnienia tłumaczy się tylko tym, że diamenty powstały w protoplanecie o rozmiarze od Merkurego do Marsa.
NWA 4231 - kolejny meteoryt ureylitowy
Odkrycie to przemawia na korzyść faktu, że betonowe ureylity pochodzą z płaszcza ciała macierzystego, zniszczonego po zderzeniu w pierwszych 10 milionach lat Układu Słonecznego.
Naukowcy uważają, że protoplanety były powszechne we wczesnym okresie. Musieli akcentować, aby tworzyć duże planety, zderzać się ze Słońcem lub wypychać je z Układu Słonecznego.
Protoplaneta, która dała początek meteorytom z pustyni nubijskiej, najprawdopodobniej zawaliła się po zderzeniu z dużym obiektem, przypominając scenariusz powstawania Księżyca na Ziemi.
