W badaniu opublikowanym 2 kwietnia w czasopiśmie Nature międzynarodowy zespół astronomów przedstawił wyniki, które pokazują, że większość drobnych śmieci, które zbierają się na powierzchni małych asteroid, nie jest wynikiem zderzeń asteroid, ale powstaje w wyniku erozji kosmicznej.
Regolit znajduje się na powierzchniach planetarnych, takich jak Księżyc, a nawet Mars, gdzie atmosfera ma cienką warstwę lub wcale nie istnieje. Regolit jest materiałem ziarnistym, który powstaje w wyniku rozpylania skał nad strefą uderzeń meteorytu. Ziemia nie ma regolitu, ponieważ częste uderzenia meteorytów są blokowane przez naszą gęstą atmosferę, a procesy wietrzenia usuwają wszystkie ślady.
Wiadomo, że asteroidy mają na powierzchni pyłowy regolit, a naukowcy zawsze zakładali, że ten materiał, składający się głównie z ziaren skalnych, o wielkości jednego centymetra, powstaje w wyniku uderzenia asteroidy i mikrometeorytu.
Artystyczna interpretacja wczesnego Układu Słonecznego, gdzie zderzenia cząstek w dysku akrecyjnym spowodowały powstanie planetozymali Ale jest problem z tym modelem.
Za dużo regolitu znaleziono na powierzchni małych asteroid. Wielokrotne zderzenia, prędkość obrotowa asteroidy i bardzo niska grawitacja, którą posiada asteroida, oznacza, że śmieci kosmiczne musiały zostać wrzucone w przestrzeń międzyplanetarną.
Więc jak tam skończył się regolit?
Podczas testowania meteorytów znalezionych na Ziemi naukowcy modelowali środowisko kosmiczne, aby obserwować, jak te próbki są niszczone.
„Wzięliśmy meteoryty znalezione na Ziemi jako najlepsze analogi powierzchni meteorytu” - powiedział Marco Delbo z obserwatorium na Lazurowym Wybrzeżu we Francji. „Następnie poddaliśmy te meteoryty cyklom temperaturowym podobnym do cykli doświadczanych przez skały na powierzchniach asteroid zbliżających się do Ziemi. Odkryliśmy, że mikropęknięcia rosną w tych meteorytach wystarczająco szybko, aby całkowicie je złamać w określonym czasie”.
Artystyczna koncepcja tworzenia rodzin asteroid
Proces ten, znany jako zmęczenie termiczne, jest spowodowany szybką zmianą dnia i nocy na powierzchni asteroidy. Szybkie nagrzewanie i rozprężanie powoduje rozszerzalność cieplną i kurczenie się materiału asteroid, inicjując podział i defragmentację. Wykorzystując te dane, naukowcy byli w stanie ekstrapolować wyniki w dużym przedziale czasowym i odkryli, że defragmentacja materiału asteroidowego spowodowana zmęczeniem termicznym zachodzi szybciej niż defragmentacja wynikająca z uderzeń mikrometeorytu.
„Nic dziwnego, że zmęczenie termiczne ma większy wpływ na asteroidy obracające się blisko Słońca niż na te, których orbity leżą na dużych odległościach. Ale nawet na tych asteroidach, które obracają się wystarczająco daleko od Słońca, proces zmęczenia termicznego ma wielki wpływ niż efekty mikrometeorytu - dodał Simone Marchi, badacz z Południowo-Zachodniego Instytutu Badań Naukowych.
W wyniku wpływu zmęczenia termicznego i wiatru słonecznego naukowcy odkryli również, że małe asteroidy o zwartych orbitach wokół Słońca zostaną całkowicie zniszczone w ciągu 2 milionów lat.
