Rover Curiosity NASA z powodzeniem wywiercił otwór 5,1 cm w celu Duluth w dniu 20 maja 2018 roku. Szerokość łącznika sięga 1,6 cm, jest to pierwsza próbka skał uzyskana przez wiertnię od października 2016 roku. Awaria mechaniczna miała miejsce w grudniu 2016 roku. Inżynierowie z LRD musieli szukać nowego sposobu przywrócenia tej funkcji. Zdjęcie zostało zrobione aparatem Curiosity (Mastcam) w 2057 roku
Inżynierowie NASA pracujący nad misją łazika marsjańskiego Curiosity przeprowadzili test nowej metody wiercenia skał i wydobycia z nich próbek. W weekend byli w stanie przeprowadzić podobną operację po raz pierwszy od czasu zatrzymania się ponad rok temu.
Ciekawość użyła ćwiczenia i uderzyła w otwór Duluth o średnicy 50 mm. Laboratorium Jet Propulsion firmy NASA (Pasadena, Kalifornia) przetestowało technologię wiercenia, ponieważ problem mechaniczny spowodował wyłączenie urządzenia w grudniu 2016 roku. Nowa metoda utrzymuje wiertło z dwóch stabilizujących filarów, które wcześniej były używane do wzmacniania wiertła w stosunku do marsjańskich skał. Pozwala to łazikowi na wiercenie z wykorzystaniem siły robota.
Wiercenie jest ważną częścią eksploracji Czerwonej Planety Curiosity. Wewnątrz łazika znajdują się dwa laboratoria zdolne do przeprowadzania analiz chemicznych i mineralogicznych próbek skał i gleby. Materiał pochodzi z krateru Gale, który łazik bada od 2012 roku.
Strzał z bliska dziury o głębokości 50 mm i średnicy 1,6 cm. Zdjęcie zostało zrobione aparatem Mastcam łazika w 2057 r. Został zrównoważony i skontrastowany. 20 maja 2018 Ciekawość wywierciła dziurę w celu Duluth
Zespół naukowy łazika próbował przywrócić wiertło do działania, zanim Curiosity opuści obecną pozycję w pobliżu grzbietu Very Rubin. Wiercenie zakończyło się powodzeniem, ale nie oznacza to, że praca się skończyła. Powyżej nowej metody pracował ponad rok. Z każdym nowym testem naukowcy starannie badają dane, aby znaleźć sposoby na poprawę, aby powrócić do powtarzanego procesu.
Następnym krokiem jest dostarczenie próbki skały z wiertła do dwóch laboratoriów łazika. Przechwytując wystarczającą ilość proszku w wiertarce, inżynierowie wykorzystują kamery Curiosity, aby oszacować, ile wycieka z powrotem po rozpoczęciu siewnika. Mechanizm udarowy jest również używany do ekstrakcji proszku.
