Artystyczna wizja Oumuamua - gościa spoza Układu Słonecznego. Astronomowie wykorzystali IRAC na Kosmicznym Teleskopie Spitzera, aby ograniczyć promieniowanie podczerwone z Oumuamua i oszacować jego rozmiar.
Rok temu naukowcy odkryli niezwykły obiekt poruszający się w przestrzeni w pobliżu orbity Ziemi. Kilka dni obserwacji pokazało, że nie jest to zwykła asteroida ani kometa, ponieważ trasa nie była wspierana przez grawitację układu słonecznego. Okazało się, że mamy do czynienia z pierwszym ciałem międzygwiezdnym, które otrzymało imię Oumuamua.
Astronomowie od dawna podejrzewają istnienie komet i asteroid w innych systemach planetarnych. Być może Oumuamua przyleciał z jednego z nich. Większość współczesnych modeli układu słonecznego zakłada, że takie małe ciała są pozostałością epoki formowania się planet. Badanie rzadkiego gościa pozwoliło nam uzyskać informacje o podobieństwach i różnicach w tworzeniu systemu planet.
Oumuamua stał się ważnym i cennym przedmiotem dla społeczności naukowej. Firmy nadzorcze działały szybko, ponieważ szybko się oddalał i był słaby do wykrycia. Badania wykazały, że obiekt ma czerwonawy kolor, bez widocznych znaków widmowych lub śladów gazu lub pyłu. Wszystko to ujawnia naturę prymitywnej asteroidy typu D, chociaż trudno jest znaleźć odpowiedni analog w układzie słonecznym. Zmienna krzywa światła wskazywała na bardzo wydłużony kształt (długość jest 6 razy dłuższa niż szerokość). Kamera IRAC na teleskopie kosmicznym Spitzera znajduje się teraz w odległości 155 milionów mil od Ziemi, dlatego jest obdarzona zupełnie innym kątem widzenia niż Oumuamua niż teleskopy ziemskie. Naukowcy wysłali kamerę do miejsca, w którym według obliczeń obiekt powinien być rok później, ale 30-godzinny przegląd niczego nie pokazał. Jednak limit emisji był tak niski, że pozwolił ograniczyć kilka właściwości fizycznych.
Na przykład brak sygnału IR wskazuje na brak gazu lub pyłu (co jest charakterystyczne dla komety). Biorąc pod uwagę dokładny skład i współczynnik odbicia, możemy powiedzieć, że rozmiar osiąga minimum 240 m (może osiągnąć nawet 725 m). Obiekt jest teraz za daleko dla jakiegokolwiek teleskopu ziemskiego. Ponownie staje się tajemnicą międzygwiezdną, przypominając, że przestrzeń jest zdolna do wielu niespodzianek.
