Artystyczna wizja wyrzuconej asteroidy 2004 EW95 to pierwsza bogata w węgiel asteroida, której istnienie potwierdzono w pasie Kuipera. Ten ciekawy obiekt powstaje najprawdopodobniej w pasie asteroid między Marsem a Jowiszem. Z jakiegoś powodu przeniósł się do obecnego miejsca przez miliardy kilometrów od swojego domu
Zespół astronomów wykorzystał teleskopy Europejskiego Obserwatorium Południowego do badania reliktów oryginalnego układu słonecznego. Okazało się, że niezwykły obiekt EW95 z Pasa Kuipera z 2004 r. (Bogaty w węgiel) byłby pierwszym potwierdzonym ciałem, które dotrze do zimnej zewnętrznej części systemu. Najprawdopodobniej obiekt pierwotnie pojawił się w pasie asteroid między Marsem a Jowiszem, po czym został wyrzucony miliardy kilometrów od swojego domu.
Początkowo Układ Słoneczny był miejscem piekielnym. Modele teoretyczne przewidują, że po utworzeniu gazowych olbrzymów przedarły się przez system, wypychając małe skaliste ciała z wewnątrz na odległe orbity. Okazuje się, że pas Kuipera (zimne terytorium poza orbitą Neptuna) musi zawierać niewielką część skalnych ciał utworzonych w wewnętrznej części układu słonecznego, na przykład asteroidy węglowe. Ostatnie badania potwierdziły obecność pierwszej asteroidy zawierającej węgiel w pasie Kuipera, która obsługuje teoretyczne modele niespokojnego systemu. Funkcja EW95 z 2004 r. Została po raz pierwszy zauważona za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Widmo odbicia asteroid - specyficzna próbka długości fali światła odbijanego od obiektu, różniła się od widma małych ciał pasów Kuipera.
Do dalszej obserwacji wykorzystano instrumenty X-Shooter i FORS2 w teleskopie Very Large Telescope. Czułość tych spektrografów pozwoliła zespołowi uzyskać bardziej szczegółowe pomiary światła odbitego od asteroidy, a tym samym zebrać dane dotyczące kompozycji.
Obiekt jest ciągnięty na ponad 300 km, ale znajduje się w odległości 4 miliardów kilometrów, dlatego trudno jest prowadzić obserwacje. Ruch jest słaby, więc musiałem użyć zaawansowanej metody przetwarzania danych, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów. Dwie cechy widma odpowiadały obecności tlenków żelaza i krzemianów warstwowych. Biorąc pod uwagę bieżącą orbitę, możemy powiedzieć, że obiekt został popchnięty w pierwszych dniach układu słonecznego.
