Ogromny, tajemniczy sześciokąt na północnym biegunie Saturna może wreszcie uzyskać wyjaśnienie.
Zakręcony obłok w kształcie sześciokąta został po raz pierwszy odkryty w 1988 r. Przez naukowców, którzy oglądali dane NASA Saturn Voyager w latach 1980 i 1981, ale jego istnienie nie zostało potwierdzone, dopóki sonda Cassini NASA nie eksplorowała planety kilka lat później pierścienie blisko.
Nic podobnego do sześciokąta nigdy wcześniej nie było spotykane. W atmosfera Saturna jest strukturą, w centrum której szaleje burza, osiągając szerokość około 32 000 km, a termografia pokazuje, że wysokość formacji wynosi około 100 km.
Naukowcy przedstawiają różne wyjaśnienia pochodzenia sześciokąta. Na przykład wir wewnątrz wiadra może mieć otwór o określonym kształcie geometrycznym. Jednakże, oczywiście, nie ma gigantycznego „wiadra”, które mogłoby stworzyć ten ogromny sześciokąt na Saturnie. Voyager i Cassini zidentyfikowali dużą liczbę cech tego dziwnego sześciokąta, które mogą pomóc w zrozumieniu jego powstawania. Na przykład punkty figury obracają się wokół jej środka z mniej więcej taką samą prędkością jak Saturn wokół swojej osi. Ponadto na Saturnie występuje przepływ powietrza podobny do przepływu ziemi, który porusza się na wschód z prędkością około 360 km / h i podąża za sześciokątem, tak jak był.
Obecnie naukowcy opracowali model, który ich zdaniem będzie okazją do lepszego zbadania cech sześciokąta niż w poprzednich próbach.
Według Raula Moralesa-Uberiusa, planetarnego naukowca z Instytutu Górnictwa i Technologii w Nowym Meksyku i czołowego badacza, model ten jest dość prosty, ale można go wykorzystać do wyjaśnienia wielu obserwowanych właściwości sześciokąta.
Naukowcy przeprowadzili komputerową symulację przepływu powietrza, który porusza się na wschód wzdłuż zakrzywionej ścieżki w pobliżu bieguna północnego Saturna. Najmniejsza turbulencja, jakiej można się spodziewać po zderzeniu z innymi prądami powietrza, zmieniła meander w sześciokąt. Ponadto ten sześciokąt obracał się wokół swojego środka z prędkością zbliżoną do rzeczywistej. Członkowie zespołu badawczego twierdzą, że ta teoria najlepiej wyjaśnia obecność przepływu powietrza na poziomie chmur na sześciokącie. Wiatr poniżej poziomu chmur najwyraźniej pomaga utrzymać sześciokątny kształt i kontroluje prędkość ruchu sześciokąta.
Różne modele, w których reprezentowane są wiatry położone wyżej w atmosferze lub wiatry poniżej poziomu chmur, nie są brane pod uwagę, nie odtwarzaj prawidłowo sześciokąta Saturna. Ich rezultatem może być sześcioramienna gwiazda, rodzaj sześcioramiennej figury lub sześć par burz ułożonych w sześciokątną formę.
Morales-Uberius chciałby porównać nowe dane z modelami innych grup badawczych w celu śledzenia możliwych dopasowań. W czerwcu on i jego koledzy szczegółowo złożyli swoje wnioski w Astrophysical Journal Letters.
