W galaktyce, znajdującej się w odległości 600 milionów lat świetlnych od Ziemi, czarne dziury w walce o śmierć rozrywają czasoprzestrzeń, ujawniając ciekawą dynamikę w centrum potężnego kwazara.
Quasar znajdujący się w centrum galaktyki Markaryana 231 (Mrk 231) jest najbliższym kwazarem na Ziemi i po kilku latach badania danych uzyskanych przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a, zespół astronomów zdał sobie sprawę, że ten kwazar jest zasilany przez dwie czarne dziury w orbitalnej walce śmiertelnej.
Może to być kluczowe dla badania kwazarów - super jasnych wybuchów energii zlokalizowanych w odległych częściach wszechświata. Ale fakt, że mamy kwazar umieszczony stosunkowo blisko według standardów galaktycznych, stanowi dobrą okazję do zbadania tych tajemniczych obiektów.
W badaniu emisji ultrafioletowych dysku akrecyjnego kwazara (dysku przegrzanych gazów otaczających region centralny) dokonano niesamowitego odkrycia: kwazar wydaje się mieć kształt pierścienia. Korzystając z modeli dynamicznych, naukowcy szybko zdali sobie sprawę, że powinny istnieć dwie supermasywne czarne dziury, z których jedna jest nieco mniejsza od drugiej. Podczas gdy obracają się wewnątrz rdzenia kwazara, mniejsza z czarnych dziur tnie obszar wewnątrz, tworząc własny mniejszy dysk akrecyjny. Obliczenia pokazują, że ta para przechodzi pełną orbitę na każde 1, 2 lata. Duża czarna dziura jest około 150 milionów razy masywniejsza niż nasza Słońca, a mniejsza to 4 miliony razy więcej.
„Byliśmy bardzo zadowoleni z tego odkrycia, nie tylko dlatego, że pokazuje ono istnienie ciasnej podwójnej czarnej dziury w Mrku 231, ale także toruje drogę do systematycznego poszukiwania podwójnych czarnych dziur przy użyciu natury ich emisji światła ultrafioletowego” Narodowe Obserwatorium Astronomiczne Chin, Chińska Akademia Nauk.
Gdy dwie czarne dziury poruszają się wokół siebie, w ciągu kilkuset tysięcy lat zderzą się i połączą.
Obecność 2 supermasywnych czarnych w środku kwazara mówi o burzliwej przeszłości Mrka 231.
Znana jako „galaktyka tworząca gwiazdy”, jest miejscem formowania się gwiazd, które rozrastają się z prędkością 100 razy większą niż nasza galaktyka Drogi Mlecznej. Kiedyś mniejsza galaktyka zderzyła się z Mrkiem 231, tworząc długi ogon młodych niebieskich gwiazd. Galaktyka ma również asymetryczny kształt, co pokazuje, że miliardy gwiazd są wciąż w trakcie osiedlania. Prawdopodobnie mniejsza czarna dziura znajdowała się w centrum zderzającej się galaktyki. „W strukturze naszego wszechświata istnieją gigantyczne galaktyki i gromady galaktyk, które rosły poprzez łączenie mniejszych w większe, a binarne czarne dziury są naturalnym wynikiem tych połączeń” - dodał współkolumnowy Dzień Xuyu z Uniwersytetu Oklahoma.
Efekt pływowy wygenerował również ogromną ilość gazu, zasilając ogromną czarną dziurę i jasny kwazar.
