Pozycje i zrekonstruowane orbity 20 szybkich gwiazd. Siedem z nich jest wyświetlanych na czerwono - uciekaj od Drogi Mlecznej i są w stanie poruszać się z wystarczająco dużą prędkością, aby uniknąć grawitacji. Znaleziono także 13 gwiazd (pomarańczowych), które są wysyłane do naszej galaktyki (mogą pochodzić z innej galaktyki)
Zespół astrologów wykorzystał najnowszy zestaw danych misji Gaia ESA, aby wyszukać gwiazdy o dużej prędkości wyrzucone z Drogi Mlecznej. Byli jednak zaskoczeni, widząc kilka obiektów próbujących przedostać się do nas z innej galaktyki.
W kwietniu gwiazda badań ESA Gaia opublikowała bezprecedensowy katalog informacji dla ponad 1 miliarda gwiazd. W ciągu ostatnich kilku miesięcy naukowcy na całym świecie przyjrzeli się niezwykłemu zestawowi danych, uważnie badając właściwości i ruchy gwiazd w naszej galaktyce i poza nią.
Ponad 100 miliardów gwiazd żyje na terytorium Drogi Mlecznej. Większość z nich znajduje się na dysku z gęstym centrum wypukłym, pośród którego znajduje się supermasywna czarna dziura. Reszta żyje w znacznie bardziej kulistym halo. Gwiazdy krążyły wokół Drogi Mlecznej z prędkością setek kilometrów na sekundę, a ich ruchy dostarczają cennych informacji o przeszłości galaktyki. Najszybsza klasa gwiazd nazywana jest gwiazdami hiperszybkości, które rozpoczynają życie w pobliżu centrum galaktyki, a następnie przemieszczają się do krawędzi przez kontakt z czarną dziurą. Przez cały czas badań znaleziono niewielką liczbę hiperszybkich gwiazd, a najnowsza wersja Gaia zapewnia zaawansowaną opcję wyszukiwania. Dla 1,3 miliarda gwiazd misja mierzyła lokalizację, paralaksy (wskaźnik odległości) i ruchy dwuwymiarowe na płaszczyźnie nieba. Dla 7 milionów najjaśniejszych gwiazd zarejestrowali również, jak szybko się oddalają lub zbliżają do nas. Spośród nich udało się znaleźć 20 gwiazd, których prędkość jest wystarczająco wysoka, by ostatecznie uciec z Drogi Mlecznej.
Ale zaskakujące jest również to, że wiele gwiazd, przy dużych prędkościach, zamiast uciekać z centrum galaktyki, rusza w jego kierunku. Istnieje przypuszczenie, że ci międzygalaktyczni gwałciciele pochodzili z Wielkiego Obłoku Magellana - stosunkowo małej galaktyki orbitującej wokół nas. Albo rzucili się z bardziej odległych miejsc. Jeśli tak, gwiazdy te noszą odcisk swojego miejsca pochodzenia i pozwolą na eksplorację innych galaktyk.
Gwiazdy są w stanie przyspieszyć po kontakcie z supermasywną czarną dziurą. Następnie obecność „obcych” gwiazd wskazuje na obecność czarnych dziur w sąsiednich galaktykach. Albo takie obiekty mogą być częścią systemu binarnego, w którym jeden z członków eksplodował jako supernowa i rzucił drugi w naszym kierunku. Istnieje alternatywne wyjaśnienie. Być może gwiazdy te są rodzime dla galaktycznego halo, które przyspieszyło i wpadło do środka z powodu interakcji z jedną z galaktyk karłowatych przechodzących przez Drogę Mleczną. Dodatkowe dane dotyczące wieku i składu gwiazd pomogą zrozumieć ich pochodzenie.
Gaia nadal obserwuje niebo, w tym gwiazdy analizowane w tym badaniu. Badając naturę tych możliwych „intruzów”, zespół uważnie przygląda się pełnemu zestawowi danych drugiego wydania, koncentrując się na gwiazdach o wyższej prędkości. W latach 2020-tych. zaplanowane wyjścia dla co najmniej dwóch kolejnych publikacji danych. W rezultacie naukowcy oczekują pełnej prędkości 3D wynoszącej 150 milionów gwiazd.
