Modele klimatyczne Jowisza mogą przypominać modele Ziemi. Z tego powodu gazowy gigant staje się doskonałym laboratorium do badania atmosfery planetarnej.
Przyspieszenie atmosfery nad równikową linią Jowisza - strumień odrzutowy przemieszczający się ze wschodu na zachód i zmieniający jego przebieg dokładnie zgodnie z harmonogramem. Naukowcy z NASA postanowili dowiedzieć się, jaki rodzaj fal powoduje zmianę kierunku strumienia.
Podobne strumienie równikowe zostały utrwalone na Saturnie i Ziemi, gdzie w 2016 r. Występowało rzadkie naruszenie zwykłego modelu wiatru. Nowa analiza łączy modelowanie atmosfery Jowisza i 5-letnie obserwacje z teleskopu IRTF IR (Hawaje). Uzyskane informacje pomogą zrozumieć dynamiczną atmosferę Jowisza i planet poza naszym systemem.
Jowisz znajduje się daleko od Ziemi od Słońca, większy, obraca się szybciej i różni się składem. Ale może być użyty do zrozumienia zjawiska równikowego. Równikowy strumień Ziemi został zauważony w 1883 roku, kiedy obserwatorzy zarejestrowali fragmenty erupcji wulkanu Krakatau. Później balony meteorologiczne złapały wschodni wiatr w stratosferze. W rezultacie naukowcy odkryli, że wiatry te regularnie zmieniają kurs. Zmienny wzór zaczyna się na niższym poziomie stratosfery i rozprzestrzenia się do linii z troposferą. W fazie wschodniej proces wiąże się z cieplejszymi temperaturami, a zachodni jest chłodniejszy. Sytuację nazwano quasi-dwuletnią oscylacją Ziemi (QBO), gdzie jeden cykl trwa 28 miesięcy. Faza QBO wpływa na transport ozonu, pary wodnej, zanieczyszczeń w górnych warstwach atmosferycznych i powstawanie huraganów.
Przeglądając górną atmosferę Jowisza w świetle podczerwonym, można zauważyć obszar powyżej ogrzewania i chłodzenia równikowego podczas cyklu 4-letniego. Powielają wzór klimatyczny Jowisza ( QQO) i są porównywane z ziemskim QBO. Cykl lądowy może wpływać na transport aerozoli i ozonu, a także na powstawanie huraganów
Cykl Jowisza nazywa się quasi-dwuletnią oscylacją (QQO) i trwa 4 lata. Saturn ma również swoją wersję zjawiska trwającą 15 lat. Naukowcy mają wspólne rozumienie wzorców, ale wciąż próbują ustalić, w jaki sposób różne typy fal atmosferycznych przyczyniają się do oscylacji. Poprzednie badania Jupitera poszukiwały QQO poprzez pomiary temperatury w stratosferze w celu obliczenia prędkości i kierunkowości wiatru. Nowy zestaw obejmuje jeden pełny cykl i skupia się na znacznie większym obszarze (od 40 stopni na północ do 40 stopni na południe). Aby uzyskać wysoką rozdzielczość, używaj TEXES. Pomogło to zbadać cienkie pionowe odcinki atmosfery gazowego giganta.
Zespół zauważył, że strumień równikowy jest wciągany wysoko w stratosferę. Zmiany objęły duży region, więc naukowcy byli w stanie oddzielić kilka typów fal atmosferycznych, które nie wpływają na QQO. W rezultacie fale grawitacyjne stały się głównym mechanizmem. Nowy zestaw odpowiadał i został utworzony przez symulację.
Badanie to pozwoliło nam lepiej zrozumieć fizyczne mechanizmy łączące dolną i górną atmosferę, nie tylko w Jowiszu, ale także ogólnie na planetach. Pozostaje tylko sprawdzić model na egzoplanetach.
