Ten mnich i filozof został zapamiętany przez historię jako przeciwnik Kościoła katolickiego i ofiara Inkwizycji. Możesz nie znać jego zasług, ale wielu pamięta, że to on został spalony na stosie za swoje przekonania. W co wierzył Giordano Bruno?
Wybitny myśliciel
Imię „Giordano” otrzymał dopiero po złożeniu ślubów zakonnych, gdy postanowił poświęcić swoje życie ścieżce religijnej. Ponadto w wieku 24 lat został księdzem katolickim. Jednak młody człowiek nie ograniczał się tylko do literatury kościelnej. Chciał przeniknąć tajemnice wszechświata i zrozumieć, jak wszystko działa. Dlatego zaczął czytać zakazane książki, w których kościół wniósł prawie całą literaturę naukową, która nie odpowiadała historii biblijnej.
Oczywiście jest oskarżany i oskarżany o herezję (straszne oskarżenie w tamtych czasach), więc Bruno zmienia kilka miast, a nawet krajów, dopóki nie zostanie oszukany do powrotu do Wenecji. Przede wszystkim został oskarżony o atakowanie kościoła, ponieważ Giordano twierdził, że cuda Jezusa były tylko ogniskiem i nie ma czegoś takiego jak niepokalane poczęcie. Następnie przestudiował jego spekulacje na temat świata i wszechświata.
Oskarżenie spowodowało groźbę kary poprzez spalenie. Musiał pokutować za grzechy i wyrzec się przekonań na korzyść Kościoła. Filozof odmówił, za co 17 lutego 1600 r. (Miał około 52 lat) został stracony w Rzymie.
Pomysły Giordano Bruno
Naukowcy uważają, że ten filozof w swoich przekonaniach zdołał wyprzedzić swoich współczesnych i kolejne pokolenia. Nie były to obliczenia matematyczne i obliczenia z dowodami, ale same myśli wydają się niewiarygodne w tym okresie.
Po pierwsze, Bruno odrzucił główne stwierdzenia naukowe, które istniały w jego czasach. Nie wierzył, że istnieje centrum świata (później Cusa potwierdzi, że Wszechświat jest pozbawiony centralnego stałego punktu), że przestrzeń zewnętrzna ma ostateczną cechę, nie ma sfer niebieskich proponowanych przez Arystotelesa, sprzeciw wobec materii niebieskiej i ziemskiej oraz wierzeń - jedyny we wszechświecie.
Już za odrzucenie tego wszystkiego mógł być uważany za niebezpiecznego wolnomyśliciela. Ale Giordano Bruno rozwinął swoje myśli jeszcze bardziej. Śledził Nikołaja Kuzańskiego i Mikołaja Kopernika, promując system heliocentryczny świata (Słońce, a nie Ziemia, znajduje się w centrum systemu). To była baza, z której Bruno został odparty w swojej wizji.
Chociaż Bruno bronił Kopernika, nie wahał się krytykować niektórych jego teorii. Na przykład Kopernik uważał, że Słońce jest całkowicie nieruchome, ale Bruno był przekonany, że nasza gwiazda obraca się wokół własnej osi. Dowodząc rotacji Ziemi, filozof przyszedł jak najbliżej podstawowej fizycznej zasady względności.
Proces Giordano Bruno przez rzymską inkwizycję
Prawda była dla niego nieskończonością kosmosu, która nie odpowiadała wnioskom Arystotelesa przyjętym przez oficjalną naukę. Ale najbardziej zaskakujące jest to, że Bruno, w przeciwieństwie do swoich współczesnych, był przekonany, że istnieją inne światy. Nasze Słońce jest tylko jedną z gwiazd, co oznacza, że jest ich bardzo dużo. Wtedy musi istnieć planeta. Ten ostatni doprowadził go nawet do idei istnienia innych żywych istot (być może pierwszego ufologa przed nami?).
Postscript
Niektórzy nazywają filozofa „męczennikiem nauki”. Ale często się z tym kłócą, ponieważ Inkwizycja przede wszystkim zaatakowała go za wypowiadanie się przeciwko dogmatom kościoła. Dopiero wtedy zarzuty były sprzeczne z jego naukami kosmologicznymi.
Jeśli jednak odmówił ataku na religię, to do niedawna utrzymywał swoje naukowe przekonania. Uważa się, że Inkwizycja była najbardziej zakłopotana jego wiarą w inne światy. Dla Giordano Bruno wszystko skończyło się ogniem, przeprosiny Rzymu w 1889 r. I otwarcie pomnika. Rehabilitacja nie urzeczywistniła się, ponieważ papież uznał pracę inkwizytorów za uzasadnioną.
