Kosmiczny teleskop Hubble'a zapewnia najszerszy zakres możliwości badań astronomicznych i astrofizycznych. Wśród nich są obserwacje planet, księżyców, małych ciał lodowych w Układzie Słonecznym i poza nim, a także badania kosmologicznej historii Wszechświata. Przedstawiamy wam niektóre z największych odkryć Hubble'a.
W tej chwili około 13 tysięcy naukowców opublikowało już wyniki badań przeprowadzonych za pomocą Hubble'a. Jeden z nich otrzymał nawet Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 2011 roku. Został on przeprowadzony przez astrofizyków Sol Perlmuttera z Centrum Lotów Kosmicznych NASA. Goddard, Brian Schmid z Australian National University i Adam Riess z John Hopkins University. Razem odkryli, że tempo ekspansji wszechświata stale rośnie.
Ten złożony obraz wybuchu supernowej SN 2014J w galaktyce M82 został wykonany przy użyciu Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Ta gwiazda dzieli się z Ziemią około 11,5 miliona lat świetlnych, co czyni ją jednym z najbliższych obiektów tego typu na naszej planecie odkrytych w ostatnich dziesięcioleciach.
Innym niewytłumaczalnym zjawiskiem jest ciemna energia, którą można porównać do rzutu piłką, dzięki czemu szybko podnosi prędkość i kontynuuje ruch do przodu. Naukowcy wykorzystali teleskop Hubble'a i szereg teleskopów naziemnych do określenia typu wybuchającej gwiazdy. Od tej pory supernowa posłuży jako kryterium do określenia odległości innych obiektów.
Ten obraz został przechwycony przy użyciu ulepszonej kamery pomiarowej na pokładzie Teleskopu Kosmicznego Hubble'a. Widzi niedawno odkrytą planetę Fomalgaut B, która obraca się wokół macierzystej gwiazdy Fomalgaut.
Ta linia badań poza Układem Słonecznym nie istniała nawet, gdy Hubble został wystrzelony w kosmos 25 lat temu. Pierwsza egzoplaneta została odkryta przez astronomów w 1992 roku. W 2008 r., Dokładnie na rok przed rozpoczęciem działalności NASA Kepler Planet Hunter, zaprojektowanej w celu znalezienia planety podobnej do Ziemi wśród odległych gwiazd, Hubble wykonał pierwszy obraz planety poza Układem Słonecznym.
Fomalgaut B - egzoplaneta krążąca wokół gwiazdy Fomalgaut, która znajduje się 25 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Południowej Ryby. Jego masa nie przekracza trzech mas Jowisza. Astronomowie postrzegali to jako pierścień pyłowy z precyzyjnym źródłem światła, które leży 1800000000 mil od wewnętrznej krawędzi pierścienia.
Na tym zdjęciu można zobaczyć egzoplanetę HD 189733b z gwiazdą macierzystą, patrząc na górną krawędź planety. Za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a astronomowie odkryli parę wodną i metan na planecie wielkości Jowisza.
Poszukiwanie planet poza Układem Słonecznym jest doskonale motywowane odwiecznym pytaniem, czy życie istnieje poza kulą ziemską. Ta sama motywacja zainspirowała naukowców, którzy przeprowadzili zrobotyzowane badania Marsa i monitorowanie fal radiowych pod kątem oznak inteligencji pozaziemskiej.
NASA Kepler znalazła już tysiące planet w czasie ich przejścia między gwiazdami macierzystymi a soczewką teleskopu. Naukowcy Hubble'a wykorzystali tzw. Metodę tranzytową, która polega na analizowaniu światła gwiazd świecącego w atmosferze planety. Obecnie cząsteczki organiczne, dwutlenek węgla i para wodna zostały znalezione w atmosferach egzoplanet.
Jest to czarna dziura, której rozmiar jest sto milionów razy większy od naszego Słońca. Ukrywa się w samym sercu galaktyki spiralnej M31, znanej jako Galaktyka Andromedy. Tak zwany horyzont zdarzeń (obszar wokół czarnej dziury, gdzie praktycznie nie ma światła), jest niezwykle mały, aby można go było zobaczyć nawet za pomocą potężnego teleskopu. Czarna dziura znajduje się w centralnej części zwartej gromady niebieskich gwiazd, którą można zobaczyć na obrazie.
Do tej pory nie ma prawdziwej metody wykrywania czarnych dziur, ponieważ mają one ogromną siłę grawitacji, która pochłania nawet fotony światła. Jednak pozostawiają wyraźny ślad na gwiazdach, chmurach pyłu i gazu, które napotykają i pochłaniają. Hubble jest w stanie wizualizować ruch chmur pyłu i gwiazd w centrach galaktyk, aby mógł zebrać wystarczającą ilość dowodów na istnienie czarnych dziur w dowolnej części Wszechświata, w tym w galaktyce Drogi Mlecznej. Astronomowie uważają, że czarne dziury wyrosły z galaktykami, chociaż istota tego procesu wciąż pozostaje tajemnicą.
Nowy ciemny punkt na Jowiszu został zarejestrowany przez Hubble'a 23 lipca 2009 roku.
Na wysokości testu Hubble'a po piątej i ostatniej operacji wahadłowej w 2009 roku astronomowie odkryli nowe miejsce na Jowiszu, zmieniając jego rozmiar z dnia na dzień. Odkrycie to zostało dokonane przy użyciu teleskopów naziemnych, a Hubble kontynuował odkrywanie nowego zjawiska. Zakłada się, że ciemna plama powstała w wyniku zderzenia planety z asteroidą lub kometą.
Hubble wysłał specjalną kamerę do gazowego giganta, którego pole widzenia obejmuje obszar 360 000 000 km. Była to druga runda badań Jowisza. 15 lat temu Hubble sfotografował chmury w atmosferze Jowisza 90 minut po pierwszym zderzeniu z fragmentami komety Shoemaker-Levy. W tym czasie astronomowie sądzili, że taką szansę dano tylko raz w życiu.
Masywne gromady galaktyk MACS J1149,6 + 2223 znajdują się 5 miliardów lat świetlnych od Ziemi.
Jedno z najnowszych odkryć Hubble'a może być jego najbardziej niezwykłym osiągnięciem. To jest obraz supernowej w spiralnym ramieniu galaktyki, który znajduje się 9300000000 lat świetlnych od Ziemi. To znacznie wykracza poza zwykły zakres Hubble'a, ale teleskop może wyciągnąć pomocną dłoń z samej Matki Natury.
Używając naturalnych soczewek w kosmosie, stworzonych przez grawitację i gromadę galaktyk, astronomowie byli w stanie rozszerzyć pole widzenia wszechświata. Gromady zniekształcają trajektorię światła odbitego, tworząc pewne lustra w przestrzeni. Daje to wielopoziomowy obraz odległych obiektów, ponieważ strumienie światła z różnych stron otaczają zwarty obszar kosmosu.
