Ogromny, głodny i niewidzialny! Czarne dziury wydają się być ukrytymi potworami Wszechświata, które pochłaniają dosłownie wszystko wokół. To straszne być blisko takiego obiektu. Ale czy czarne dziury mogą wchłonąć Wszechświat i czy kiedykolwiek to nastąpi?
Rozumiemy to pytanie. Wszechświat jest uważany za nieskończoną przestrzeń, więc zgodzisz się, że jest bardzo trudno go wchłonąć. Jako minimum potrzebujemy ogromnej liczby czarnych dziur. Ile z nich?
Badania galaktyk i obliczeń matematycznych pokazują, że w centrum każdej galaktyki możemy znaleźć jedną supermasywną czarną dziurę. W kosmosie możesz znaleźć 100-200 miliardów galaktyk (przynajmniej), co oznacza, że istnieje tak wiele supermasywnych potworów. Ale to tylko supermasywny typ. Są też zwykłe czarne dziury, które są znacznie większe!
A ich liczba stale rośnie. Aby stworzyć czarną dziurę, będziesz potrzebował śmierci masywnej gwiazdy, zderzenia gwiazd neutronowych lub upadku ogromnej ilości gazu lub centralnej części galaktyki. Teoretycznie co sekundę rodzi się nowa czarna dziura. Oznacza to, że te niewidzialne zagrożenia są niesamowitym zestawem. Więc dlaczego nasz wszechświat jest wciąż nietknięty?
Rozmiar największej znanej czarnej dziury.
Zacznijmy od tego, że czarne dziury nie są takimi potworami. Tak, ich grawitacja jest tak silna, że nawet światło nie może uciec. Ale to nie znaczy, że mamy do czynienia z odkurzaczem grawitacyjnym, który zasysa cały Wszechświat. Czarne dziury mają limit wpływu. Chodzi o horyzont zdarzeń. Jeśli obiekt przekroczy linię, zostanie zakończony (połknięty, rozerwany itd.). Ale wiele gwiazd, planet i innych ciał kosmicznych otacza czarne dziury i nie zbliża się do niebezpiecznej odległości, pozostawiając czarne dziury głodne.
No cóż, ale wszystkie czarne dziury jedzą, zwiększają wagę i powinny się powiększać. Ich wpływ wzrasta. Tak? Nie do końca. Naukowcy teoretycznie wiedzą, że istnieje ekspansja i wzrost masy i wpływu na materię wokół, ale nie jest to obserwowane w praktyce. I to jest dziwne, ponieważ czarne dziury istniały przez długi czas i musiały połknąć tyle materii, aby wyjść poza granice własnej galaktyki. Dlaczego tak się nie dzieje?
Tutaj możesz przypomnieć sobie promieniowanie Hawkinga. Dobrze znany fizyk teoretyczny uważał, że na poziomie mikroskopowym materia wciąż ucieka z czarnej dziury, chociaż absorpcja wciąż przekracza ilość uwolnionej substancji.
Interesująca wydaje się teoria fizyka teoretycznego Leonarda Susskinda. Wierzył, że czarne dziury poszerzają się, ale do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Po prostu nie jesteśmy w stanie naprawić tego rozszerzenia, więc czarne dziury nie zwiększają rozmiaru, co możemy zaobserwować.
Okazuje się, że czarne dziury (nawet supermasywne) wciąż nie są zdolne do rozbijania i pochłaniania całej przestrzeni. Ale jedna z teorii śmierci Wszechświata mówi, że tylko czarne dziury pozostaną na etapie wstępnym. Tak, ale nie dlatego, że pochłonęły wszystkie inne przedmioty. Faktem jest, że gwiazdy mają własną ścieżkę ewolucyjną, w zależności od konkretnego typu. Niektóre staną się brązowymi karłami, inne czarnymi dziurami itp. Nowe gwiazdy się nie narodzą, ponieważ niezbędny materiał wyląduje w postaci gazu i pyłu. Tak więc przyszły Wszechświat będzie ciemnym miejscem z kolizjami i łączeniem czarnych dziur.
Ale nie będą wieczni. Po 10 ^ 100 latach ostatnia czarna dziura powinna umrzeć. Tutaj ponownie wracamy do teorii promieniowania Hawkinga. Uwolnienie niewielkiej ilości materii powoduje wyczerpanie czarnych dziur, więc kurczą się i odparowują (teoretycznie). Teraz są to drobiazgi, ponieważ pochłaniają więcej niż promieniują. Ale w przyszłości nie będzie paszy dla gwiazd, pyłu i gazu.
Odpowiedź brzmi: nie, czarne dziury nie połykają Wszechświata. Ale wśród znanych nam obiektów staną się ostatnimi świadkami niszczenia kosmosu, ustępując miejsca fotonom i cząstkom elementarnym.
