Sonda kosmiczna do celów naukowych „Spitzer”, zaprojektowana do obserwacji przestrzeni w zakresie podczerwieni, pozwoliła ekspertom NASA zajrzeć w samo centrum Drogi Mlecznej i przybliżyć bliżej przyczyny i ewolucję naszej galaktyki.
Naukowcy odkrywają nowe dowody na istnienie centrum galaktyki ukrywającego się w rękawach Drogi Mlecznej. Dane te pozwalają nam symulować wygląd naszej galaktyki.
W 2013 r. Naukowcy zasugerowali, że długie, cienkie, gęste skupiska gazu (rękawy), które tworzą się w spiralnej strukturze Drogi Mlecznej, tworzą rodzaj galaktycznego centrum. Jedna z tych „centralnie formujących” rękawów jest znana jako „Nessie”.
Nowe badania przedstawione na 225 Konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego dowodzą, że „Nessie” nie jest jedynym centralnym ramieniem. Kathryn Zucker, fizyk z University of Virginia, znalazła kolejnych 6 potencjalnych kandydatów uważanych za centralne ramiona galaktyki.
Badanie procesów zachodzących w Drodze Mlecznej obfituje w trudności. Głównym z nich jest niemożność jasnego zrozumienia tego, jak galaktyka wygląda na zewnątrz, poza jej granicami. Droga Mleczna to galaktyka spiralna składająca się z kilku gałęzi (ramion) emanujących z jej środka i płynących wokół spirali.
Struktura Drogi Mlecznej. Widok z góry
Te spiralne ramiona owijają się wokół siebie w płaskiej płaszczyźnie, więc galaktyka wygląda jak naleśnik w patelni: patrząc z jednej strony, jest to dysk, ale patrząc z drugiej, jest to linia prosta. Ziemia jest wewnątrz tego „naleśnika”, na zewnątrz dysku. Można argumentować, że poza Drogą Mleczną, nasza galaktyka wygląda jak jasny pasek na środku nocnego nieba. Słońce i Ziemia znajdują się tuż nad płaszczyzną galaktyki, dając naukowcom możliwość studiowania większych struktur i obiektów galaktycznych (badacze wyglądają jak dziecko siedzące na ramionach dorosłego i oglądające tłum ludzi przed i za nimi). Naukowcy byli w stanie zidentyfikować większość ramion spiralnych, które tworzą galaktykę, ale wciąż spierają się o dokładne położenie tych gałęzi, a także położenie mniejszych ramion emanujących z tych centralnych. Ale nawet te rękawy, które naukowcy byli w stanie zidentyfikować - długie, cienkie skupiska chmur gazu o dużej gęstości, odkryte przez analizę światła pochłoniętego przez nie - pomagają w przybliżeniu wyobrazić sobie, jak wygląda Droga Mleczna z zewnątrz.
„To rzeczywiście nowy obszar badań” - powiedział C. Zucker podczas spotkania AAC w Seattle, gdzie przedstawiła swój model centrum naszej galaktyki. Kiedy K. Zucker rozpoczęła badania, chmura gazu znana jako Nessie była jedynym obiektem tego rodzaju znalezionym i jedynym kandydatem do roli centrum. „Próbowałem udowodnić w swoich badaniach, że gałąź Nessie nie jest jedyną rzeczą - że istnieją inne, podobne struktury, które pozwalają nam badać strukturę galaktyki”.
Badania K. Zucker rozpoczęły się od badań fotografii galaktyki wykonanych przez różne teleskopy, w tym „Spitzer”. W wyniku analizy udało jej się wykryć 15 długich, cienkich skupisk gazu, które mogą tworzyć centrum galaktyki. Zidentyfikowano także 6 głównych kryteriów właściwych dla centrum galaktyki. Na przykład powinien być głównie równoległy do płaszczyzny galaktyki i być połączony ze słynnym spiralnym ramieniem „Nessie” przechodzącym przez Rękaw Centaura, jednego z największych w galaktyce. Szukane centrum musi być także ponad 50 razy większe niż Nessie i ponad 300 razy dalej od niego.
Podczas badania K. Zucker był również ważny, aby upewnić się, że widzi pojedynczy rękaw, a nie kilka, nakładających się na siebie w punkcie widzenia (obserwacja). Spośród wszystkich badanych oddziałów zidentyfikowano 10 kandydatów do roli centralnej, spełniającej kryteria wyszukiwania. Badacz przedstawił swoje wnioski w prezentacji „Nessie” nie jest wyjątkowa - są inne. ” K. Zucker zwrócił uwagę na drugą rękę o nazwie „Gwint 5”, która może być również centralnym elementem struktury galaktyki i która znajduje się w rękawie Centauri, ale po przeciwnej stronie dysku galaktycznego. Nadal toczy się debata na temat dokładnej lokalizacji rękawa Centaura.
Ostatecznie, badania w tym kierunku pomogą stworzyć szkic głównych elementów strukturalnych Drogi Mlecznej i pozwolą naukowcom określić wygląd galaktyki bez opuszczania planety.
