W 1846 r. Neptunowi udało się znaleźć ósmą planetę od Słońca, a po 17 dniach zauważono jej największego satelitę, Tritona. Jednak ten obiekt wciąż rodzi wiele pytań, ponieważ dosłownie włamał się do starożytnego systemu Neptuna.
Triton zajmuje 7 miejsce wśród księżyców Układu Słonecznego. Uważany jest jednak za jedynego dużego satelitę wyposażonego w wsteczny ruch orbitalny. Jest to również rzadki przykład księżyca z aktywnością geologiczną i kriofolekami wyrzucającymi azot. Ale naukowcy przede wszystkim próbują studiować swoją przeszłość.
Teraz wokół Neptuna 14 satelitów się obraca. Ale jedna teoria mówi, że w czasach starożytnych księżycowa rodzina planety wyglądała zupełnie inaczej i była bardziej uporządkowana. Ale to wszystko zmieniło się, gdy Triton wpadł do systemu i pchnął lub zniszczył kilka satelitów.
Porównawcze rozmiary Ziemi, Księżyca i Trytona
Przez wiele lat naukowcy podejrzewali, że Triton nigdy nie był częścią oryginalnej rodziny satelitów Neptuna. Zostało to zasugerowane przez wsteczny ruch orbitalny i fakt, że satelita pokrywa 99% całkowitej masy obiektów orbitujących wokół planety. Nawiasem mówiąc, nie tylko Triton wyróżnia się spośród księżyców. Nereid uważany jest za jedno z najbardziej odległych księżyców Neptuna i ma najbardziej ekscentryczną orbitę w Układzie Słonecznym.
Szczegółowe badanie zachowania Tritona doprowadziło naukowców do nowej teorii. Obecnie uważa się, że Tryton był pierwotnie częścią podwójnego obiektu, którym obracał się na krawędzi Układu Słonecznego (prawdopodobnie w Pasie Kuipera). Jakoś grawitacja Neptuna pociągnęła księżyc, a drugi obiekt zdołał uciec. Początkowo orbita Trytona była bardzo wydłużona, ale liczne zderzenia z małymi satelitami zmusiły ją do zaokrąglenia na ponad 100 000 lat do obecnego wyglądu. Podczas starć wiele księżyców zostało wyrzuconych z systemu Neptuna. Niektóre satelity zbliżyły się do planety i zostały odcięte przez grawitację.
Triton Color Mosaic, stworzony przez Voyager 2 w 1989 roku
Ale jest jeszcze inny ciekawy pomysł. Uważa się, że niektóre z małych satelitów zostały wchłonięte przez samego Tritona. W rzeczywistości możemy mieć prawdziwego potwora Frankensteina, stworzonego z pozostałości starożytnych satelitów zniszczonych podczas zderzenia.
Aby przetestować tę teorię, musisz wysłać statek kosmiczny do Triton, który pobierze próbki do analizy z kilku miejsc. Wśród planowanych misji są orbiter Neptuna i Triton Hopper. Są jednak dopiero na etapie rozważań.
Nawiasem mówiąc, istnieje teoria, że Triton nie będzie trwał wiecznie w pobliżu planety. Być może po 3,5 miliarda lat grawitacji Neptun przyciągnie księżyc i rozerwie go, tworząc pierścień wokół planety.
