Jedna z komputerowych symulacji tworzenia satelitów (białych ciał) wokół Neptuna (niebieska kula)
Astrofizycy zademonstrowali proces narodzin lodowych księżyców Urana. Ich wynik pokazuje, że takie potencjalnie żywe światy są znacznie liczniejsze we Wszechświecie, niż wcześniej sądzono. Skomplikowane symulacje komputerowe przeprowadzono w Swiss National Supercomputer Center (CSCS) w Lugano.
W Układzie Słonecznym istnieje wiele planet z satelitami: Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Neptun i Uran (tylko Merkury i Wenus miały pecha). Czy jednak księżyce są wspólne dla egzoplanet, czy też jest to tylko moda Układu Słonecznego? Trudno jest jeszcze odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ odkrycie pierwszego byłego kandydata zostało ogłoszone w październiku 2018 r., A kontrola systemu wciąż trwa.
Nowe badania pozwalają zbliżyć się do rozwiązania. Naukowcy skupili się na planetach Urana i Neptuna - lodowych olbrzymach, 20 razy masywniejszych niż Ziemia, ale mniejszych niż Saturn i Jowisz. 5 głównych satelitów obraca się w pobliżu Urana, Neptun ma jeden duży i ciężki Tryton. Co ciekawe, te podobne planety mają różną liczbę satelitów.
Planety tworzą się w gazowych i pyłowych dyskach wokół młodych gwiazd. Lodowe olbrzymy (Uran i Neptun), a także gazowe olbrzymy (Jowisz i Saturn), tworzą swój własny dysk na późnym etapie formacji, gdzie pojawiają się księżyce (brązowe kule) Naukowcy uważają, że Triton został uchwycony przez grawitację Neptuna - stosunkowo rzadkie zjawisko. Ale satelity Urana są bardziej podobne do systemu Saturna i Jowisza, które pojawiły się na dysku gazowym wokół planet w ostatnim okresie ich powstawania.
Model komputera
Wcześniej uważano, że Uran i Neptun są zbyt lekkie, aby stworzyć taki dysk. Dlatego naukowcy wierzyli, że księżyce Urana mogły pojawić się w wyniku kosmicznej kolizji, podobnej do formowania ziemskiego księżyca, co jest również stosunkowo rzadkim wydarzeniem. Teraz naukowcy odrzucają ten pomysł. Niezwykle złożona symulacja komputerowa pokazuje, że Uranowi i Neptunowi udało się stworzyć własne dyski gazowe i pyłowe w okresie formowania się planet.
Nowe wnioski pociągną za sobą istotne konsekwencje. Jeśli lodowe olbrzymy mogą tworzyć własne satelity, wówczas populacje egzolonów powinny być bardziej powszechne we Wszechświecie. W poszukiwaniu egzoplanet, myśliwi często napotykają planety takie jak mini Neptuna, co oznacza, że mamy szanse znaleźć satelity obok nich.
Wniosek ten jest również interesujący z punktu widzenia poszukiwania światów nadających się do zamieszkania. W Układzie Słonecznym poszukiwania są kierowane do lodowych satelitów Jowisza i Saturna (Europa i Enceladus). Obie mogą mieć oceany wodne pod skorupą lodową. W takim środowisku życie może się kształtować i rozwijać. Dlatego możliwe jest, że życie we Wszechświecie znajdzie się dokładnie na satelitach, a nie na egzoplanetach.
