Nie pokładamy wielkich nadziei w osiedlaniu się gazowych lub lodowych gigantów. W końcu jest to zbyt ekstremalne światy, pozbawione naszej zwykłej stałej powierzchni. Ale ich towarzysze wydają się być obiecującymi kandydatami do poszukiwań życia lub stworzenia kolonii. NASA to wie, więc przyglądają się Tritonowi.
Tajemniczy satelita
Oto największy satelita Neptuna, który jest siódmym co do wielkości wśród księżycowej rodziny Układu Słonecznego. Ważne jest również, że jest to jedyny znany księżyc z ruchem wstecznym na ścieżce orbitalnej.
W 1846 roku William Lassell znalazł Neptuna, a po 17 dniach zauważył niezwykłego towarzysza obok niego. Ponadto astronom zapewnił, że widzi pierścienie na całej planecie, ale oficjalne odkrycie przypada dopiero na 1968 r. Przez długi czas księżyc (jako jedyny) nazywany był po prostu satelitą Neptuna. Ale w 1949 r. Znaleźli Nereid, a Triton otrzymał nowoczesną nazwę na cześć boga ze starożytnej Grecji, syna Posejdona.
Porównawcze rozmiary Trytona, Księżyca i Ziemi
Jeśli mówimy o ścieżce orbitalnej, to Triton pokazuje prawie regularne koło. Uważa się, że obiekt pojawił się początkowo w pasie Kuipera, a dopiero później został przyciągnięty grawitacyjnym wpływem Neptuna. Satelita o średnicy 2700 km przekracza rozmiar Eris i Plutona (planety karłowate). Zaobserwowano obecność cienkiej warstwy atmosferycznej, która w składzie (metan i tlenek węgla) silnie przypomina atmosferę Plutona. W temperaturze -235 ° C powierzchnia pokryta jest lodami azotu i metanu. Zaobserwowano zbyt mało kraterów, więc uważa się, że satelita jest nadal aktywny geologicznie. Uważa się, że znak wieku na powierzchni nie przekracza 100 milionów lat.
Ciekawe fakty o Tritonie
- Gejzery i nierówny teren obserwuje się na lodowej powierzchni, co wskazuje na aktywność podpowierzchniową. Obecne aktywne kriogeniczne.
- Gejzery emitują gazowy azot, w którym strumienie mogą osiągnąć wysokość 8 km. Z tego powodu powstaje cienka atmosfera azotu.
- Uważa się, że struktura Trytonu to warstwy owinięte wokół skalistego rdzenia. Istnieje teoria, że w oceanie ukrywa się błotnista woda.
- Satelita znajduje się w bloku grawitacyjnym z planetą (jak Księżyc), co oznacza, że zawsze wygląda tak samo.
- Po 3,5 miliarda lat Triton ryzykuje zbliżanie się do Neptuna w krytycznej odległości i upadku, tworząc materiał dla układu pierścieniowego.
New Mission
Mapa powierzchni Trytona wykonana przez sondę Voyager 2
Jedyna istniejąca mapa powstała podczas przejścia sondy Voyager-2 w 1989 roku. Ponieważ naukowcy koncentrują się na Marsie i Księżycu, od dawna nie dyskutowano o powtarzających się lotach do Neptuna. Ale ostatnio naukowcy NASA wyrazili chęć poznania Tritona. Chodzi o to, że pod lodowatą powierzchnią kryje się płynny ocean. Pomimo faktu, że satelita znajduje się daleko od Słońca, wciąż może mieć prymitywne formy życia w oceanie. Na niedawnej konferencji naukowej w Houston ogłoszono, że nowy projekt powinien otrzymać 500 mln USD, zazwyczaj miliardy są przeznaczane na misje na dużą skalę, ponieważ jest to lot do zewnętrznego układu słonecznego. Dlaczego jest mniej?
Chodzi o sondę kosmiczną Trident („trójząb”), która ma być niewielka, aby ją uratować. Być może będzie to dotyczyło technologii małych satelitów Cubesat. To prawda, że udało im się przetestować tylko w locie na Marsa. Nikt nie wie, czy mogą pójść dalej. Omówiono ewentualne uruchomienie Triton na początku 2020 roku.
Postscript
W rzeczywistości projekt wydaje się obiecujący, ale mogą wystąpić problemy z finansami. Zwolennicy Trident odłożą wartość misji, ale będą musieli konkurować z programami, aby wysłać statek kosmiczny do Io (satelita Jowisza) i do lotu na Wenus. Jednak NASA nie ma budżetu na gumę i musisz wybrać.
