Najprawdopodobniej nowy mały satelita Neptuna jest starożytnym fragmentem znacznie większego księżyca. Hipokamp obejmuje średnicę 34 km, a nazwa została nadana na cześć mitologicznego konika morskiego.
Satelita w 2014 roku został odkryty przez astronoma z SETI Mark Shouoltel. Do wyszukiwania wykorzystano zdjęcia Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Uważa, że hipokamp wyłonił się z gruzu powstałego miliardy lat temu, kiedy kometa uderzyła w największego wewnętrznego satelitę Neptuna Proteusa. Księżyce obracają się w odległości 12 000 km od siebie, ale w przeszłości można je było znaleźć znacznie bliżej.
Jest to jedno z najwcześniejszych zdjęć satelity Hippocampus, uzyskane w 2004 r. Za pomocą HST. Obiekt znajduje się w czerwonej ramce, a w prawym górnym rogu znajduje się powiększona wersja.
Naukowcy od dawna podejrzewali, że wewnętrzne satelity planety przeszły przez wiele scenariuszy zderzeń z kometami. Wykrywanie hipokampa, obracającego się niedaleko dużego Proteusa, ilustruje tę ideę jeszcze wyraźniej. Istnieje jednak możliwość, że hipokamp nie jest w ogóle powiązany z Proteusem.
Obraz, na którym znaleziono hipokamp. Satelita znajduje się wewnątrz czerwonej ramki, a w prawym górnym rogu znajduje się powiększona wersja
W 1989 r. Sonda Voyager-2 znalazła Proteus. Jest to ciemny satelita o nieregularnym kształcie, który zajmuje drugie miejsce pod względem wielkości (400 km długości) wśród księżycowej rodziny Neptuna.
Voyager 2 wysłał pierwsze strzały dużego krateru na powierzchni. Showalter jest pewien, że dzięki zdjęciom Hubble'a można zrozumieć, że Hippocampus jest tylko małym kawałkiem Proteusa.
Dwa wewnętrzne satelity z Neptunem (z prawej)
Showalter mówi, że próbuje znaleźć więcej małych satelitów za pomocą teleskopu Hubble'a. Nie będzie zaskoczony, jeśli znajdzie dużą liczbę, ale dla takich poszukiwań lepiej mieć statek kosmiczny w pobliżu samej planety.
