Plany kolonizacji na Marsie opierają się na założeniu, że możemy terraformować Czerwoną Planetę, dzięki czemu nadaje się ona do życia dzięki oddychającej atmosferze i komfortowym warunkom temperaturowym. Jednak ostatnie badanie kwestionuje pomysł wykorzystania nowoczesnej technologii.
Podczas gdy kolonizacja Marsa jest zawieszona, powinniśmy pomyśleć o naszym najbliższym sąsiedztwie, Księżycu. Pierwsze udane lądowanie na powierzchni satelity zostało wykonane przez rosyjski statek kosmiczny Luna-9 w 1966 roku. Ta misja była pierwszą, która zademonstrowała jałowy krajobraz księżycowy.
Pierwsze obrazy powierzchni księżycowej na dużą skalę, uzyskane w 1966 r.
Od początku ery kosmicznej ponad 60 udanych misji, w tym 8 załóg, wysłano na Księżyc. Najbardziej znany był lot Apollo 11 w lipcu 1969 r., Kiedy człowiek zrobił pierwszy krok na powierzchni Księżyca. Ci kosmiczni pionierzy poszerzyli nasze rozumienie Ziemi i Wszechświata. Na przykład misja Apollo 15 w 1971 r. Wznowiła odkrycie gigantycznego krateru, potwierdzając potężny cios w Ziemię około 4,5 miliarda lat temu.
Ale od tego czasu nasze zainteresowania naukowe przesunęły się na Marsa. W latach dziewięćdziesiątych. po serii nieudanych startów Mars Pathfinder wylądował po raz pierwszy na powierzchni. Obrazy uzyskane przez sondę podburzyły opinię publiczną i zwiększyły zainteresowanie Czerwoną Planetą.
Genesis Rock powstał 4 miliardy lat temu podczas tworzenia Układu Słonecznego
Ale zamiast opłakiwać niespełnione marsjańskie pomysły, powinieneś skupić się na 5 powodach, dla których Księżyc zasługuje na większą uwagę.
Pośredni parking kosmiczny
Aby pokonać siłę grawitacji i zbliżyć się do innego kosmicznego ciała, konieczne jest podniesienie określonej prędkości. Podróż na Marsa z powierzchni Ziemi wymaga minimalnej prędkości 13,1 km / s. Dlatego nie możemy obejść się bez pocisków wymiarowych i skomplikowanych manewrów orbitalnych. Ale słabsze pole grawitacyjne księżyca potrzebuje prędkości zaledwie 2,9 km / s.
Księżyc ma również bogate zasoby mineralne, w tym cenne metale i składniki paliwa rakietowego, powstałe przez zniszczenie lodu wodnego w paliwo wodorowe i utlenienie. Troilit mineralny (rzadki dla Ziemi związek żelaza i siarki) znajduje się również w skorupie księżycowej. Możesz wydobyć siarkę z troilitu i połączyć z ziemią księżycową, aby stworzyć materiał budowlany, który przekracza moc cementu. Oznacza to, że okaże się stworzenie przestrzeni dla astronautów na satelicie w oparciu o lokalne zasoby.
Patrząc w przyszłość
Fuzja jądrowa (proces karmienia gwiazd) może zagwarantować nasze przyszłe oszczędności energii. Następna generacja reaktorów wykorzysta hel-3 (lżejsza wersja helu). Ten izotop jest rzadki na Ziemi, ale jest bogaty na Księżycu. Początkowy wzrost zainteresowania komercyjnego mógłby stymulować finansowanie pierwszych lotów, aby następnie ustanowić stałą obecność ludzkości na satelicie.
Kora reaktora termojądrowego
Wielowiekowa skała
Księżyc jest światem nieaktywnym, ponieważ w ciągu ostatnich 3 miliardów lat nie nastąpiły żadne poważne zmiany geologiczne. Na Ziemi charakterystykę powierzchni przekształca deszcz, pływy, wiatry i wzrost roślinności. Księżycowy krajobraz z dumą pokazuje brutalną przeszłość w postaci znaków perkusyjnych, zapewniając zachowaną historię układu słonecznego w oczekiwaniu na odkrywców.
Obserwacja wszechświata
Księżycowa atmosfera jest zbyt cienka (10 bilionów mniej niż Ziemia). Dzięki temu powstają idealne warunki do instalacji obserwatoriów astronomicznych na całej szerokości widma elektromagnetycznego. Obserwatorium radiowe po drugiej stronie Księżyca będzie całkowicie chronione przed naziemnym rozmową radiową.
Atmosfera o niskiej gęstości pozwala również na użycie teleskopów rentgenowskich i gamma, które nie są dopuszczalne na Ziemi, gdzie światło krótkofalowe jest zablokowane. Takie obserwatoria mogą być utrzymywane i aktualizowane przez obecność człowieka, co nie ma miejsca w przypadku teleskopu kosmicznego.
Obserwatorium księżycowe może zaglądać głębiej w przestrzeń kosmiczną niż na Ziemi
Ludzkość w kosmosie
Główną przeszkodą w kolonizacji Marsa jest brak jasnego zrozumienia, w jaki sposób długotrwały pobyt w przestrzeni kosmicznej wpłynie na ludzkie ciało. Jeśli wydarzy się coś nieoczekiwanego, oczekiwanie na pomoc zajmie więcej niż dwa lata. Ale sprawdzenie funkcjonowania ludzkiego ciała na Księżycu wydaje się być bardziej praktycznym projektem. A jeśli zdarzy się sytuacja awaryjna, podróż na Ziemię z satelity zajmie 3 dni. Ponadto istnieje obawa przed zainfekowaniem Marsa ziemskimi mikrobami, co zepsuje poszukiwanie oryginalnych form życia. Księżyc jest jałowy, więc nie ma takiego problemu.
