Mając załogę złożoną z trzech do sześciu osób, istnieje wiele pracy na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), ponieważ nie może ona działać niezależnie. Stacja zależy od regularnych uzupełnień z Ziemi w postaci żywności, wody i sprzętu dla astronautów na pokładzie - nie wspominając o wszystkich eksperymentach naukowych.
Jednak w ubiegłym roku trzy oddzielne programy nie uzupełniły swoich rezerw. Ale ogólnie programy usługowe działają na ISS, lecąc stale z ludźmi od listopada 2000 roku. W środę (19 sierpnia) Japońska Agencja Kosmiczna (JAXA) uruchomiła swój pojazd transferowy H-II (HTV) z 5-dniową misją na ISS.
Istnieje pięć europejskich automatycznych narzędzi transmisyjnych, które dostarczają na orbitę. Są w stanie przewozić suchy ładunek (na przykład sprzęt) i ładunki masowe (na przykład stacje paliw) do transportu na stację. Oddział pod presją, który stanowi 90 procent przewoźnika, może być dostępny dla dwóch astronautów przez okres do ośmiu godzin, co jest czasem wystarczającym na rozładunek. Ostatni ATV opuścił stację w lutym 2015 r. I rozpadł się w atmosferze, zgodnie z planem, załadowany czujnikami. W przyszłości planuje się zbudować więcej statków towarowych, mówią ESA.
Cygnus to statek kosmiczny opracowany przez prywatną firmę Orbital Sciences Inc. w ramach umowy Commercial Orbital Transportation Services z NASA. Od września 2013 r. Sonda wykonała cztery loty do międzynarodowej stacji kosmicznej; ostatni został wyprodukowany w październiku 2014 r., zakończył się w wyniku wybuchu z powodu problemu z rakietą, która go nosiła. Projekt Cygnusa jest „zapożyczony” z innych orbiterów zaprojektowanych do lotów kosmicznych. Na przykład moduł serwisowy awioniki, system uruchamiania i zasilania używany wcześniej w satelitach komunikacyjnych Geostar.
Podobnie jak Cygnus, Dragon został opracowany przy użyciu narzędzi NASA z programu Commercial Orbital Transportation Services. Statek kosmiczny może przenosić wrażliwe eksperymenty biologiczne, takie jak myszy lub próbki krwi. Pierwsze połączenie ze stacją kosmiczną miało miejsce w 2012 roku. SpaceX używa teraz podobnego projektu do tworzenia sterowanych przez człowieka statków kosmicznych, które będą latać nie wcześniej niż w 2017 roku.
Pojazd transferowy H-II (HTV) - znany również jako Kounatori, co oznacza „bocian biały” - został teraz wystrzelony pięć razy do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej od 2009 roku. Piąty transport ładunków HTV jest obecnie w początkowej fazie; został uruchomiony w środę (19 sierpnia), a statek powinien dotrzeć do stacji kosmicznej w poniedziałek (24 sierpnia).
Statek kosmiczny zawiera ściśniętą sekcję wewnętrzną dla załogi lub ładunek eksperymentów i otwartą tacę, która przenosi eksperymenty lub części zamienne do instalacji poza stacją za pomocą ramienia robota Kibo. Chociaż HTV jest teraz ostateczną misją startową w ramach umowy JAXA, NASA powiedziała, że agencje dodadzą co najmniej dwa kolejne loty HTV.
Postęp jest zdecydowanie najtrwalszym statkiem transportowym stacji kosmicznej ze wszystkich statków towarowych. Wersje statków były używane w kosmosie od 1978 roku. Statek kosmiczny Progress-M wykonał około 60 lotów do ISS, przewożąc suchy ładunek oraz paliwo do kompleksu orbitalnego. Postęp został utracony w 2011 r. Z powodu nieudanego uruchomienia. Ponadto w tym roku Progress został wysłany na orbitę, ale stracił kontrolę i spalił się w atmosferze Ziemi.
Wahadłowiec kosmiczny był nie tylko przewoźnikiem, ale także odgrywał wiodącą rolę w budowie międzynarodowej stacji kosmicznej. Załoga licząca do siedmiu osób może zostać umieszczona w kabinie bez utraty miejsca na ładunek. Niektóre z głównych części stacji, holowane na orbitę, obejmują węzeł łączący (pierwsza część Stanów Zjednoczonych ze stacji), kopułę okna widokowego, śluzę powietrzną i robota Canadarm-2, który służy do pomocy astronautom podczas spacerów kosmicznych. Transporter przeszedł na emeryturę w 2011 roku.
