Teleskop Hubble'a uchwycił galaktykę Kręgu z aktywnym jądrem galaktyki (AGN). Naukowcy określili rozmiary obszarów akrecyjnych wokół supermasywnych czarnych dziur w czterech zdalnych AGN za pomocą wyświetlacza pogłosu
Supermasywne czarne dziury, przewyższające miliony i miliardy razy masę Słońca, żyją w jądrach większości galaktyk, w tym w Drodze Mlecznej. Tory pyłu i gazu obracają się wokół czarnej dziury i wysyłają promienie w świetle UV, gdy materiał wchodzący do otworu podgrzewa dysk do miliona stopni. Akrecja może również powodować uwalnianie strumieni szybko poruszających się naładowanych cząstek. Takie dziury nazywane są aktywnymi jądrami galaktycznymi (AGN).
Tworząc model procesów fizycznych, naukowcy zaczynają od ruchu gazu i geometrii regionu. Ruch gazu można określić na podstawie linii emisji (linii optycznych wodoru) aktywowanych promieniowaniem UV. Proste obliczenia pokazują, że promień gazu emitującego linię musi wynosić kilka tysięcy jednostek astronomicznych. Większość AGN żyje zbyt daleko, aby określić parametry, więc astronomowie polegają na technice „pogłosu”. Emisje z dysku akrecyjnego różnią się znacznie ze względu na opóźnienie linii kontinuum i wodoru.
Zespół naukowców przeanalizował informacje o odbiciu pogłosu czterech AGN, aby rozważyć ich geometrie. Szczególnie interesuje się objętością gorącego gazu, znanego z szybkich ruchów - obszaru szerokiej linii. Naukowcy zauważyli, że gaz pochodzi z gęstych dysków, które są prawie widoczne. Ich średnie promienie wynoszą 1600-4000 a. e. i każdy zawiera czarną dziurę (masowo - 70 milionów słonecznych).
Nowa analiza pozwoliła na znacznie bardziej szczegółowe modelowanie zdarzeń i podwojenie liczby znanych AGN. Ale próbka jest wciąż mała i naukowcy planują przeprowadzić więcej obserwacji.
