Teraz astronauci i kosmonauci są wysyłani do określonego miejsca, Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, kiedy są wysyłani w kosmos. Jest to stabilna platforma, która zapewnia siedlisko na orbicie i zdolność do przeprowadzania ważnych eksperymentów w stanie nieważkości. Niedawno Rosja wyraziła swoje plany dotyczące tego obiektu.
Laboratorium orbitalne
Moduł łączący Unity, stworzony przez USA (poniżej), oraz moduł Dawn (z Rosji) są pokazane na zdjęciu zrobionym z promu kosmicznego Endeavour. Po przydzieleniu głównej części czasu misji na różne zadania w celu przygotowania dwóch zadokowanych modułów do pełnienia ról w ISS, 6-osobowa załoga STS-88 przejrzała cały sprzęt.
Oficjalnie ISS zaczął istnieć od 1998 roku. W tym okresie pierwszy moduł „Zarya” opuścił stronę rosyjską. Kilka miesięcy później amerykański moduł Unity podążył za, po 2 latach, rosyjskim Zvezda, kolejny rok później American Destiny i tak dalej.
Wszystko zaczęło się jednak w 1984 roku, kiedy amerykański prezydent Ronald Reagan postanowił stworzyć stację orbitalną, która miała stać się projektem międzynarodowym. Stacje kosmiczne istniały wcześniej, ale należały do określonych krajów. Początkowo uczestnikami byli tylko Stany Zjednoczone, Kanada, ESA (Europejska Agencja Kosmiczna) i Japonia. Wkrótce jednak zdali sobie sprawę, że nie ma wystarczająco dużo pieniędzy, więc Rosja została dodana jako partner. Była to rozsądna decyzja, ponieważ kraj dostał bogate radzieckie zmiany w kosmosie, a także doświadczenie na stacjach startowych (Salyut i Mir). Łączna liczba państw członkowskich wzrosła do 14 krajów, ale widzimy, że pod względem jednostek wysyłających stację można podzielić na części rosyjskie i amerykańskie. Elementy zostały dostarczone w gotowej formie na orbitę, a następnie złożone w jedną stację, podobnie jak części projektanta.
Fate Station
ISS działa od 1998 roku. Jego instrumenty są stale aktualizowane i przeprowadzane są naprawy, ponieważ jest to jedyne laboratorium orbitalne. W rzeczywistości jest to jedyna platforma do eksperymentów w kosmosie. Co więcej, tylko tutaj można śledzić wpływ promieni słonecznych i kosmicznych, a także mikrograwitacji na ludzkie ciało. Lub przetestuj różne metody uprawy roślin, zwalczanie chorób i psychologiczne skutki długotrwałej izolacji.
Wszystkie te eksperymenty pozwalają nam rozwijać się pod względem kolonizacji i wyrzutów ludzkich w przestrzeń kosmiczną. Ale każdy mechanizm ma całe życie. Dyskusja na temat losów ISS rozpoczęła się w 2010 roku. Następnie uznali, że można go bezpiecznie używać po 2015 r., Ponieważ nie ma ograniczeń technicznych. Następnie NASA ogłosiła plany przedłużenia operacji do 2020 r., A przedstawiciele Roskosmos ogłosili 2024. miejsce. Późniejsze rozmowy zaczęły się w przeciwnym kluczu. Rosyjscy przedstawiciele zaczęli mówić o zatrzymaniu lotów na stację po 2020 roku. Amerykanie zaczęli rozmawiać o tym samym, którzy muszą rozłożyć duże sumy pieniędzy nie tylko na loty na orbitę (płacą za miejsce na rosyjskiej sojuzie), ale także za utrzymanie stacji. Dlatego na razie kraje zgodziły się, że ISS będzie wykorzystywany do lat 2028-2030.
Propozycja z Rosji
Moduł laboratoryjny „Nauka”
Niedawno zmiany uległy zmianie. Propozycja pochodziła od Glavkosmos (oddziału Roskosmos). Dmitrij Loskutov na ostatniej konferencji podzielił plany kraju dotyczące ISS.
Powiedział, że bez względu na to, jak inne kraje zrobią to w przyszłości, Rosja zamierza zwiększyć liczbę własnych modułów. Mówiąc dokładniej, planuje się, że w 2020 r. Pojawi się moduł laboratoryjny „Nauka” (zastąpi on „Pierce”, które zostanie odłączone i zalane w oceanie). Po 2 latach zostanie uruchomiony moduł węzłowy, a następnie moduł nauki i energii. Jest to idealna opcja w nowoczesnych rosyjskich realiach.
Jednak niektórzy eksperci przedstawiają rozczarowujące wnioski dotyczące modułu „Nauka”. Jego uruchomienie zostało już kilkakrotnie przeniesione z powodu problemów projektowych i konieczności czyszczenia wewnętrznego. Nie zapominajmy, że prace nad modułem rozpoczęły się w 1995 r., Co oznacza, że jego zaawansowany wiek przekroczył 20 lat, więc można podejrzewać moment starzenia się technologii. Niektórzy uważają, że moduł nigdy nie będzie w stanie wystartować, a to jest kluczowy element aktualizacji rosyjskiego segmentu na stacji orbitalnej. Bez tego cały projekt będzie niezdolny. Jeśli sytuacja z modułem „Nauka” zostanie rozwiązana, a kraj wypełni plan, po kilku latach część rosyjska stanie się całkowicie autonomiczna i samowystarczalna. Ale w Rosji nie chcą być jedynymi na orbicie. Dlatego proponują przyłączenie się do swojej inicjatywy w innych krajach, które mogą również uruchomić własne moduły.
Postscript
Trudno powiedzieć, jaki los czeka ISS po 2030 roku. Istnieje opinia, że podczas rozbudowy segmentu rosyjskiego reszta zostanie odłączona, zalana, a inne zostaną zainstalowane na ich miejscu. Tym samym nastąpi całkowita odnowa i formalne utworzenie nowej międzynarodowej stacji orbitalnej. Jeśli inne kraje odmówią lub chcą zbudować coś osobno, będziesz miał całkowicie rosyjską stację.
