Jeden z trzech kraterów (Canova), w którym mieszczą się puste przestrzenie.
Jednym z najbardziej zaskakujących odkryć misji NASA Messenger była obecność niezwykłych, jasnych, nieregularnych i bezwymiarowych wcięć na powierzchni Merkurego. Wgłębienia te nazywane są pustkami i są powszechnie spotykane na ścianach, dnie i środkowych szczytach kraterów.
Pustki wyglądają świeżo, więc mogą być aktywnie tworzone w czasie rzeczywistym przy użyciu mechanizmu zdolnego do włączania utraty lotnych związków. Jednak naukowcy wciąż nie są w stanie w pełni zrozumieć procesu powstawania tych pustek. Nowe badanie postanowiło przeanalizować charakter ubytków w trzech różnych kraterach: Dominici, Canova i Velazquez. Główną uwagę zwrócono na badania geomorfologii i mineralogii kompozycyjnej pustek z wykorzystaniem wielokolorowych obrazów z urządzenia MDIS.
Naukowcy podzielili regiony krateru na różne jednostki, charakteryzujące się ich widmowym zachowaniem. Porównując wyniki analizy geomorfologicznej i spektralnej, możliwe było wykrycie silnej korelacji między wskaźnikami.
Porównanie mapy geologicznej i analizy widmowej krateru Canova. Pustki zidentyfikowane przez wyraźne widmo
Analiza wykazała, że puste przestrzenie we wszystkich trzech kraterach wykazują podobne, wyraźnie określone widmo widzialne. Kiedy porównano go z widmami laboratoryjnymi, okazało się, że zawiera mieszaninę różnych materiałów. Naukowcy odkryli siarczki i piroksen, co umożliwia świeże spojrzenie na naturę pustych przestrzeni. Obecnie uważa się, że są one nie tylko wynikiem pozostałości materiału pochodzącego z procesu usuwania substancji lotnych, ale także skały, która tworzy materiał, w którym powstają puste przestrzenie.
Teraz zespół dokładnie bada inne obszary Merkurego, aby sprawdzić, czy jest to normalne zachowanie w przypadku pustek lub czy różne krajobrazy wpływają na nie na swój sposób. Przyszła misja BepiColombo planuje również poświęcić czas na badanie pustek.
