Europejscy naukowcy zdołali znaleźć olbrzymi błysk białego światła na ultrazimnym karle L ULAS J224940.13-011236.9. Jest to jeden z największych błysków obserwowanych w tego typu obiektach.
Krasnoludki L są uważane za zmienne dla wielu czynników, w tym okresowej modulacji z powodu chmur, radiacyjnej emisji promieniowania lub obecności białego światła migają. To ostatnie jest realizowane z powodu ponownego połączenia w polu magnetycznym gwiazdy, po czym podgrzewa się niższa chromosfera.
Powyżej: krzywa światła lampy błyskowej ULAS J2249-0112. Niebieskie kropki to fotometria NGTS, a czerwony to najbardziej odpowiedni model. Poniżej: pozostałości modelu
Chociaż podobne błyski są często rejestrowane w innych gwiazdach, rzadko występują w gwiazdkach karłowatych L. Interesujące jest również to, że w karłach L odnotowano niektóre z największych zmian poziomu jasności. Jednak wykrycie zdarzeń jest niezwykle trudne, ponieważ potrzebne są dodatkowe obserwacje. Astronomowie postanowili użyć systemu teleskopu do poszukiwania tranzytów NGTS. 13 sierpnia 2017 r. Podczas obserwacji mających na celu znalezienie flar na gwiazdach o niskiej masie znaleźliśmy super błysk białego światła ULAS J224940.13-011236.9. Przed naukowcem pojawił się ultrazimny krasnolud L2.5 o efektywnej temperaturze 1930 K, czyli 10 razy mniej niż wskaźniki słoneczne. Gwiazda jest oddalona od nas o 248 lat świetlnych.
Błysk trwał około 10,5 minuty przy czasie narastania 12 sekund. Jest to druga największa epidemia wśród karłów typu L. Z widmowym typem L2.5, ULAS J224940.13-011236.9 jest uważany za najzimniejszą gwiazdę, demonstrując błysk białego światła. Odkrycie po raz kolejny dowodzi znaczenia pracy NGTS, ponieważ zdarzenia nie można było naprawić za pomocą innych teleskopów.
