Rozległe sieci dolin są widoczne na południowych wyżynach regionu marsjańskiego. Wskazują, że planeta była wcześniej mokra i ciepła. Nowe dane pokazują, że woda może płynąć nawet podczas „epok lodowcowych”
Wszyscy, którzy próbują zrozumieć starożytny Mars, natrafiają na mieszane wskazówki. Zlewane doliny i baseny jezior wyraźnie pokazują, że wcześniej ciekła woda spływała po powierzchni. Jednak modele klimatyczne z wczesnego okresu wskazują na temperatury poniżej zera.
Niedawne badania przeprowadzone przez Brown University tworzą pomost między okresami ciepłymi i lodowymi. Analiza pokazuje, że nawet przy silnych mrozach letnie temperatury w ciągu dnia mogą wzrosnąć powyżej zera i doprowadzić do topnienia lodowców. Było niewiele wody topiącej, ale wystarczyło, by stworzyć formacje obserwowane na powierzchni.
Ten wniosek naukowcy przesunęli sytuację w suchych dolinach Antarktyki na Ziemi, gdzie sezonowe wahania temperatury prowadzą do powstawania jezior. Współczesny marsjański model klimatyczny sugeruje, że starożytna atmosfera w większości składała się z dwutlenku węgla. Z tego powodu widzimy mroźny Mars, ale 4 miliardy lat temu na południowej elewacji powstały sieci dolin. W przeszłości warstwa atmosferyczna była gęstsza i mogła zawierać gazy cieplarniane. Jako możliwe opcje uwzględniono różne wskaźniki nachylenia osiowego i mimośrodowości. Model pokazał scenariusze, w których lód pokrywał obszary w pobliżu lokalizacji dolin.
Aby mechanizm wyjaśniał obecność dolin, musi zagwarantować niezbędną objętość wody i szybkość jej przybycia. Okazuje się, że model działa, a stopień ekscentryczności znajduje się w zasięgu możliwych orbit Czerwonej Planety 4 miliardy lat temu.
Ale naukowcy nie zatrzymują się i nie rozważają wszystkich możliwych mechanizmów. Wśród nich są wulkanizm i wpływy chemiczne.
