Naukowcy mogą w przybliżeniu obliczyć, ile czasu zajmie utworzenie nowej gwiazdy. Jest to czas potrzebny na zniszczenie materiału w chmurze gazowej. Jest ona określona przez masę i rozmiar chmury, a także przez grawitację. Chociaż wszystko to wciąż jest teorią, ale odpowiada wielu obserwacjom. Nie nadaje się jednak do dużych systemów z gromadami gwiazd i gwiazdami o dużej masie. Zamiast gwałtownego załamania proces może zostać zablokowany z powodu ciśnienia, turbulencji i innych działań.
Astronom Kara Battersby i współpracownicy badali powstawanie, wczesną ewolucję i oczekiwaną długość życia obszarów o dużej masie we wczesnych fazach ewolucji w gęstych miejscach molekularnych. W takich gromadach gęstość gazu może osiągnąć 10 milionów cząsteczek na cm 3 (dziesiątki tysięcy razy więcej niż w chmurach gazowych). Pył związany z gazem blokuje zewnętrzne światło gwiazd, powodując ostygnięcie materiału i wzrost tylko o kilkadziesiąt stopni powyżej bezwzględnego znaku zerowego. Klastry są identyfikowane za pomocą teleskopów submilimetrowych. Obraz jest następnie przetwarzany za pomocą zautomatyzowanych algorytmów w celu określenia charakterystyki. Wadą jest jednak to, że nawet bardzo ciche klastry mogą pomieścić małe obszary aktywne, które nie są widziane przez podobne teleskopy pokrywające region na dużą skalę.
Zamiast tego naukowcy postanowili zbadać każdy piksel obrazów i porównać z danymi w podczerwieni. Pokazują cieplejszy materiał, a także zaznaczają małe obszary. Sygnał podczerwony wskazuje na aktywność powstawania gwiazd, a także charakteryzuje temperaturę pyłu.
W ramach czasowych wzięto źródła zwane maserami metanolu - około 35 000 lat. Dalej przychodzi liczba. Naukowcy odkryli, że gromady bez osadzonych gwiazd trwają 0,2–1,7 mln lat, a gwiazdy mają połowę czasu. Wyniki sugerują również, że większość gazów o dużej gęstości znajduje się w gromadach pozbawionych masywnych gwiazd.
