Astronomowie od dawna starają się zrozumieć powstawanie gwiazd podwójnych. Najważniejszą rzeczą było zrozumienie, w jaki sposób masa wpływa na wielość. Musiałem przeanalizować wiele młodych gwiazd w chmurach molekularnych, a także poszukać efektów, które wpływają na proces.
Problem polega na tym, że pomiędzy gwiazdami istnieją dynamiczne mechanizmy, które prowadzą do tego, że jeden jest wypychany lub są sposobami przyciągnięcia do niego innego. Niektóre dane mówią, że młode gwiazdy częściej występują w parach. Ale nie było nic więcej do powiedzenia, ponieważ sprawdzono kilka obiektów.
Naukowcy postanowili naprawić sytuację i śledzili „młodość” w chmurze Perseusza. W celu zbadania gęstego materiału urodzeniowego jądra wokół gwiazd zastosowano badanie submilimetrowe i określono 24 układy gwiazd. Okazało się, że większość układów podwójnych znajduje się w pobliżu środka rdzeni pyłowych, co oznacza, że są jeszcze wystarczająco młodzi, aby uciec i przejść na emeryturę. Około połowa znajduje się w wydłużonych głównych konstrukcjach. Modele pokazują, że wszystkie gwiazdy są uformowane parami, ale potem odsuwają się z powodu uwolnienia lub połączenie między nimi staje się bliższe. Główny wniosek jest taki, że każdy rdzeń pyłu jest miejscem, w którym pojawiają się jednocześnie dwie gwiazdy, a nie jedna.
