Mała galaktyka została znaleziona na obrzeżach Drogi Mlecznej i teraz astronomowie zastanawiają się, ile podobnych maleńkich galaktyk ukrywa się w międzygalaktycznych zaroślach.
Używając kamery Advanced Camera for Surveys (ACS) Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, rosyjski zespół naukowców był w stanie zidentyfikować galaktykę karłowatą KKs3, znajdującą się około 7 milionów lat świetlnych od Ziemi w kierunku konstelacji Hydry Południowej.
Mając tylko jedną dziesięciotysięczną masę naszej galaktyki, ta mała galaktyka nie ma znanych formacji, takich jak ramiona spiralne, ale jej odkrycie skłoniło społeczność astronomiczną do zastanowienia się, ile innych galaktyk karłowatych pozostaje nieodkrytych.
Galaktyki karłowate są fascynującymi obiektami, ponieważ są pozbawione gazu i pyłu, niezbędne do tworzenia nowych gwiazd. Zatem galaktyki karłowate są tak starożytne, że badanie ich gwiazd jest podobne do kosmicznych wykopalisk archeologicznych. Są tak stare, że ich gwiazdy są bardzo słabe, co sprawia, że galaktyki karłowate są trudne do wykrycia.
Kolorowy obraz galaktyki karłowatej KKs3
Te krasnoludy zwykle znajdują się na orbicie dużych galaktyk (na przykład galaktyki Drogi Mlecznej i Andromedy mają kilka podobnych satelitów), a ich gaz formujący gwiazdy, jak uważają naukowcy, został skradziony przez bardziej masywnych sąsiadów galaktyki. Ale KKs3 nie znajduje się w pobliżu innej galaktyki. Jest to w pełni izolowana galaktyka karłowata i jest tak rzadkie, że odkryto dwa podobne obiekty: KKs3 i KKR 25 w 1999 roku. Uważa się, że poszczególne galaktyki karłowate ewoluowały inaczej niż ich bardziej masywni krewniacy. Z dala od jakichkolwiek zakłóceń grawitacyjnych izolowane galaktyki karłowate zachowały swoje gazy tworzące gwiazdy, ale wszystkie zostały zaabsorbowane na początku powstawania gwiazd. Bez uwalniania nowego gazu międzygwiezdnego astronomowie powinni bardzo ostrożnie skanować przestrzeń międzygalaktyczną, aby ich nie przegapić. Jest to główny powód, dla którego Hubble nie wykrył żadnych galaktyk karłowatych poza grupą lokalną.
„Znalezienie przedmiotów takich jak Kks3 jest bardzo żmudną pracą, nawet przy pomocy obserwatorium, takiego jak Kosmiczny Teleskop Hubble'a. Ale dzięki wytrwałości powoli wypełniamy galaktyczną mapę okolicy, która, jak się okazuje, nie jest tak pusta”, powiedział Dmitry Makarov , specjalista z Specjalnego Obserwatorium Astrofizycznego w Karaczajo-Czerkiesji w Rosji.
Zespół będzie kontynuował poszukiwania bliższych galaktyk karłowatych dzięki danym z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, ale zadanie będzie łatwiejsze, gdy zbudowane zostaną teleskopy nowej generacji, takie jak James Webb Space Telescope (JWST) i Europejski Ekstremalnie Duży Teleskop (E-ELT).
