Naukowcy od dawna byli zdziwieni pytaniem, jak olbrzymy gazowe, takie jak Jupiter i Saturn, osiągnęły tak duże rozmiary. Obecna teoria sugeruje, że rdzenie tych gigantycznych planet zawierają mini-planety o średnicy około 62-620 mil, które zderzają się ze sobą i stale się ze sobą łączą. Jednak modelowanie komputerowe wykazało, że proces ten prawdopodobnie spowodował powstanie setek planet porównywalnych z wielkością Ziemi.
Jak powiedział Nature magazyn astronom Harold Lewison z Southwestern Research Institute w Boulder (Kolorado), jest prawdopodobne, że proces ten utworzył populację setek obiektów o masie porównywalnej do masy Ziemi, co jest nielogiczne dla struktury Układu Słonecznego , a nie to, że powstało kilka takich jąder. Levison i jego koledzy mówili o nowym modelu komputerowym alternatywnego scenariusza tworzenia jąder gazowych gigantów, który nazwali „Powolną akrecją kamyków”. Levison zauważył, że jeśli obiekt zostanie uformowany wystarczająco powoli, aby umożliwić planetozymom wzajemne oddziaływanie grawitacyjne, większy planety będą miały czas na rozproszenie swoich mniejszych braci poza dysk, co powstrzyma ich wzrost.
Nowe modele pokazują, że takie akrecje tworzą od jednego do czterech gigantów gazowych poruszających się po orbicie wokół Słońca w odległości od 5 do 15 razy większej od Ziemi i odpowiadającej strukturze Układu Słonecznego.
