Czarna dziura ujawnia tajemnice rozwoju małych galaktyk

Czarna dziura ujawnia tajemnice rozwoju małych galaktyk

Naukowcy zajmują się rozwiązywaniem kosmicznych zagadek, uzyskując dowody, że supermasywne czarne dziury utrudniają narodziny gwiazd w niektórych mniejszych galaktykach. Te duże czarne dziury przekraczają masywną masę miliona razy. Żyjąc w centrum galaktyki, wysyłają potężne wiatry, które zatrzymują proces formowania się gwiazd.

Wyniki te są ważne, ponieważ galaktyki karłowate są znacznie większe niż większe galaktyki. Dzięki ich studiom możesz zrozumieć obraz ewolucji galaktyki. Gwiazdy pojawiają się, gdy chmury gazu zapadają się pod ciśnieniem własnej grawitacji. Ale gwiazdy nie narodzą się na zawsze. W pewnym momencie proces ten wyłącza się. Powód może być zawsze inny, ale czasami sprawcą jest supermasywna czarna dziura.

Takie otwory mogą mieć silny wpływ poprzez ogrzewanie. Kontrolują energię poprzez silne wiatry. Gdy wiatr uderza w duże chmury molekularne, w których tworzą się gwiazdy, gaz nagrzewa się, zapobiegając zderzeniu.

Czarna dziura ujawnia tajemnice rozwoju małych galaktyk

Porównanie wielkości galaktyki karłowatej (na dole po prawej) z dużą galaktyką w środku. Górna wstawka: galaktyka karłowata pokryta danymi MaNGA pokazującymi wiatry z supermasywnej czarnej dziury Wczesne badania wykazały, że proces ten może zatrzymać narodziny gwiazd w dużych galaktykach z setkami miliardów obiektów. Ale dla galaktyk karłowatych zaproponowano inny proces. Naukowcy wierzyli, że duże oddziaływanie poprzez grawitację z systemami karłowatymi i przyciąga gaz przydzielony przez gwiazdy.

Jednak nowa analiza wyraźnie pokazuje, że galaktyki karłowate nadal gromadzą gaz, co powinno wznowić proces powstawania gwiazd, ale tak się nie dzieje. To spowodowało pojawienie się supermasywnej czarnej dziury.

Uzyskane wyniki są ważne, ponieważ potencjalnie wpływają na zrozumienie ewolucji galaktycznej. Zwykle symulacja powstawania galaktyk nie obejmuje efektu ogrzewania z supermasywnych czarnych dziur w galaktykach o niskiej masie.

Do obserwacji wykorzystano cyfrowy sondaż Sloana, a także MaNGA, który umożliwił porównanie procesów działających na galaktykach karłowatych.

Komentarze (0)
Szukaj