Złożony obraz Plutona (u dołu po prawej) i jego największy satelita, Charon (u góry po lewej), zrobiony w 2015 r. Przez New Horizons
Nowa analiza NASA pokazuje, że ciepło z przyciągania grawitacyjnego księżyców powstałych w wyniku masowych zderzeń może wydłużyć czas życia płynnych oceanów pod powierzchnią lodowych światów. To rozszerza listę miejsc, w których można szukać życia pozaziemskiego.
Takie obiekty powinny być postrzegane jako potencjalne zbiorniki wody i życia. Te światy żyją poza ścieżką orbitalną Neptuna i obejmują Plutona z satelitami. Nazywa się je obiektami trans-Neptuna (TNO), które są zbyt zimne, aby mieć wodę w stanie ciekłym na powierzchni (temperatura poniżej -200 ° C). Istnieją jednak spekulacje, że niektórzy mogą ukrywać wodę pod skorupą lodu.
Analiza światła odbitego od niektórych TNO ujawniła podpisy krystalicznego lodu wodnego i wodzianów amoniaku. Przy wyjątkowo niskim stopniu powierzchni lód wodny staje się amorficzny w kształcie. Ponadto w proces zaangażowane są promienie kosmiczne, które niszczą hydraty amoniaku. Wszystko to sugeruje, że oba związki mogą występować z wewnętrznej warstwy ciekłej wody. Ten proces nazywa się kriowulkanizmem. Większy procent ogrzewania wewnątrz TNO powstaje w wyniku rozpadu pierwiastków radioaktywnych włączonych do tych obiektów w trakcie ich tworzenia. Ta rezerwa może wystarczyć do stopienia warstwy skorupy lodowej, utworzenia podpowierzchniowego oceanu i utrzymania jej w tym stanie przez miliardy lat. W rezultacie pierwiastki radioaktywne rozpadają się na bardziej stabilne i przestaną uwalniać ciepło. Wnętrze stopniowo się ochładza, a ukryty ocean zamarza. Jednak nowe badanie pokazuje, że kontakt grawitacyjny z satelitą może zapewnić wystarczającą objętość termiczną i wydłużyć czas trwania stanu ciekłego.
Ścieżka orbitalna dowolnego satelity rozwija się w ruchu grawitacyjnym z ciałem macierzystym, aż osiągnie maksymalny stan ustalony. Oznacza to, że początkowo orbita jest pozbawiona stabilności, więc wnętrza ciała macierzystego i wschodzącego księżyca są stale rozciągane, tworząc tarcie i emitując ciepło.
Złożony strzał Mount Wright jest jednym z potencjalnych kriogenicznych wulkanów znalezionych na powierzchni Plutona przez aparat Nowe Horyzonty w lipcu 2015 roku.
Naukowcy wykorzystali równanie dla ogrzewania pływowego i obliczyli udział ciepła księżycowego dla hipotetycznego TNO, w tym systemu Eris-Dysnomia. Eris zajmuje drugie miejsce w TNO po Plutonie. Okazało się, że ogrzewanie pływowe może być punktem zwrotnym, który może uratować podziemne ciekłe oceany. Analiza sugeruje również, że proces ten może sprawić, że zanurzone oceany będą bardziej widoczne dla przyszłych obserwacji. Jeśli masz ciekłą warstwę wody, dodatkowe ciepło z ogrzewania pływowego stopi sąsiednią warstwę lodu.
Woda ciekła jest niezbędna do życia, ale sama nie wystarczy. Życie potrzebuje także chemicznych cegiełek i źródła energii. Głęboko pod oceanem znajdują się aktywne geologicznie miejsca z ekosystemami kwitnącymi w ciemnościach smolistych z powodu obecności otworów hydrotermalnych. Uważa się, że ogrzewanie pływowe może stworzyć podobne warunki w obcych światach.
Zespół planuje stworzyć dokładniejsze modele ogrzewania pływowego, aby określić, jak długo proces może wydłużyć czas trwania stanu ciekłego.
