Jasne plamy krateru Occator świecą na powierzchni Ceres. Nowe badania próbują zrozumieć, jak te plamy powstały z cryomagmy
Niedawna misja NASA na planecie karłowatej Ceres była w stanie dostrzec jasne białe plamy soli na powierzchni. Naukowcy postanowili zbadać czynniki, które wpłynęły na aktywność wulkaniczną, które stworzyły charakterystyczne punkty i mogą odgrywać kluczową rolę w mieszaniu składników do życia w innym świecie.
Wulkany Ceres są kriowulkanami, które tworzą się na ciałach planetarnych z powłokami lodowymi. Transportują słoną wodę (cryomagma) z podziemnych zbiorników na powierzchnię. Naukowcy uważają, że kriogeniczne w lodowym satelicie Jupiter Europe mogą przyczynić się do mieszania chemicznego, tworząc złożone cząsteczki na całe życie.
Badanie funkcjonowania takich wulkanów na Ceres (prostsze środowisko geologiczne niż w Europie) pomoże poradzić sobie z głównymi siłami, które kontrolują ich aktywność. Planeta karłowata ma 585 mil szerokości i jest uważana za największe ciało planetarne w pasie asteroid między Marsem a Jowiszem.
Ceres pojawił się miliardy lat temu, utworzony z kamienia i lodu. Jest odległy od innych planet, dlatego uważano, że jego geologia jest pozbawiona aktywności. Ale to wszystko zmieniło się dzięki misji NASA Dawn, która wysłała zdjęcia jasnych białych plam zlokalizowanych na dnie kraterów uderzeniowych - pozostałości cryomagmy. Lokalizacja plam w pobliżu lub w centrum sugeruje, że ciepło i energia wytwarzana przez uderzenia asteroid mogą pchnąć geologię Ceres, tworząc zbiorniki z cryomagmą, która następnie przenika na powierzchnię przez pęknięcia.
Nowe badanie skupiło się na dnie krateru Okkator (szerokość - 90 mil), utworzonego około 20 milionów lat temu. Jednak wiek pola wynosi 4 miliony lat, co wskazuje na stosunkowo niedawną formację. Wcześniejsze analizy wykazały, że warunki na Ceres nie pozwalają na istnienie krio-magmy przez ponad 400 000 lat.
Krater na Ceres z niezwykłym centralnym jasnym obszarem zwanym „fakula Cerealias”
Oczywiście rozbieżność między wiekiem złóż soli a czasem uderzenia budzi wątpliwości: w jaki sposób zbiornik mógł pozostać w stanie ciekłym przez miliony lat w geologicznie nieaktywnym świecie? W nowej pracy badali okres przydatności do użycia cryomagmy, włączając do swoich obliczeń nowoczesne dane dotyczące chemii i fizyki kory Ceres.
Wnioski sugerują, że cryomagma Occatora może trwać do 10 milionów lat. Nie obejmuje to całkowicie przedziału czasowego, ale wskazuje, że dodatkowe dane tworzą bardziej realistyczną skalę czasu chłodzenia. W przyszłości zaktualizowany model umożliwi zrozumienie, czy cały materiał zaangażowany w obserwowane osady można wytłumaczyć uderzeniem, czy też przyczyna jest zupełnie inna.
