Naukowcy badali supernową typu SN 2015ba IIP, pokazując długi płaskowyż na krzywej światła. Nowe badanie ujawnia ważne informacje na temat właściwości wybuchu, które mogą pomóc w lepszym zrozumieniu supernowych typu IIP.
Opierając się na kształcie krzywych światła, astronomowie zwykle dzielą Supernova II na dwie klasy. Typ II-L - supernowe liniowe z szybkim spadkiem liniowym po maksymalnej luminescencji. Ale II-P (plateau) pozostaje jasny przez długi czas po maksymalnym punkcie. Ten plateau na krzywej światła zwykle trwa około 100 dni.
Uważa się, że IIP pochodzi z gwiazd prekursorowych, które zachowują znaczną liczbę warstw wodoru (ponad 3 masy słoneczne), zanim zostały uwolnione w postaci zapaści rdzenia. Przez dziesięciolecia naukowcy badali ten typ, ale niektóre właściwości są nadal trudne do wyjaśnienia.
Powyżej: szerokopasmowe krzywe światła SN 2015ba supernowej są przesunięte arbitralnie dla jasności. Poniżej: krzywa światła V-band SN 2015ba w porównaniu z innymi Typ IIP
SN 2015ba został po raz pierwszy zauważony 28 listopada 2015 r. Na terytorium galaktyki IC 1029 w odległości 100 milionów lat świetlnych od nas. Naukowcy z Uniwersytetu w Delhi (Indie) rozpoczęli obserwację obiektu 3 lata po jego odkryciu. Firma zajmująca się obserwacją fotometryczną i spektroskopową zajęła prawie 9 miesięcy. Wykorzystano 8 teleskopów naziemnych na całym świecie. Badanie wykazało, że SN 2015ba wykazuje niesamowicie długi płaskowyż, trwający około 123 dni. Wartość bezwzględna zakresu V osiągnęła -17,1 50 dni po wybuchu. Okazało się, że produkcja jednego z izotopów niklu (56Ni) była znacznie niższa niż w podobnej supernowej SN 2004et. Przeanalizowali także ewolucję temperatury po eksplozji, pokazując, że we wczesnej erze osiągnęła ona wartość 20 000 K, w 50 dni została zredukowana do 6300 K, aw późnej epoce wynosiła 4800 K.
Odkrycia stwierdzają, że hydrodynamiczne i analityczne modelowanie SN 2015ba wskazuje na masywnego poprzednika, którego masa przed wybuchem była 25 razy większa niż masa słoneczna. Ale widma supernowej mgławicowej nie potwierdzają tej hipotezy, ponieważ wykazują niski poziom tlenu.
