Niedawno naukowcy przeprowadzili obserwacje fotometryczne i spektroskopowe SN 2018byg. To niezwykła supernowa typu Ia. Wnioski sugerują, że podwójna detonacja masywnej powłoki helu doprowadziła do kosmicznej eksplozji.
Supernowe są energetycznymi eksplozjami gwiazd, głównie typu I lub typu II. Wszystko zależy od natury widm i krzywych światła. SNe typu I dzieli się na trzy klasy: Ia, Ib i Ic. Uważa się, że typ Ia powstaje po eksplozji białego karła w gwieździe podwójnej, gdy przekracza limit Chandrasekhara (1,4 masy Słońca).
Pole wykrywania i galaktyka hosta dla ZTF 18aaqeasu. Góra pokazuje zarchiwizowany obraz witryny SDSS, a u dołu pokazuje migawkę z WASP. Lokalizacja procesu przejścia jest oznaczona białym kółkiem. Wyświetlany jest z przesunięciem 17,2 cala.
Po raz pierwszy SN 2018byg (ZTF 18aaqeasu) został zauważony 4 maja 2018 roku. Jest to jeden z najciekawszych typów I supernowych, więc naukowcy postanowili przeprowadzić wszechstronną obserwację przy użyciu różnych naziemnych teleskopów i statków kosmicznych. Dzięki temu możliwe było lepsze zrozumienie pochodzenia gwiezdnej eksplozji. Naukowcy uważają, że eksplozja supernowej była spowodowana detonacją powłoki helu na białym karle. Badanie wykazało, że zewnętrzne warstwy uwolnienia są niezwykle bogate w elementy grupy żelaza (Fe), co wskazuje na rozpad pierwiastków promieniotwórczych w zewnętrznym uwalnianiu. Analiza wykazała również, że szczytowe widma fotosferyczne są obdarzone czerwonym kolorem, co jest niezwykłe w przypadku supernowych typu Ia.
Aby wyjaśnić dziwne właściwości SN 2018byg, naukowcy porównali dane z różnymi modelami. Hipoteza masowej detonacji (0,15 masy słonecznej) powłoki helu na białym karle o masie 0,75 masy słonecznej okazała się najbardziej prawdopodobna. Naukowcy zauważają, że podwójne wybuchy skorup helu są rzadkie, więc supernowa może być uważana za wyjątkową.
