Dla nauki nie jest zaskakujące, że satelita Saturna Tytana jest pokryty gęstą atmosferą, w której złożone węglowodory mogą być odtwarzane i propagowane. Jak wiesz, przy minus 300 stopniach Fahrenheita (-185 stopni Celsjusza) ciekły metan i etan zajmują miejsce wody na ciemnej powierzchni Tytana i na jego niebie.
Ale teraz, dzięki danym zebranym przez sondę Cassini, podczas jego dziesięcioletniej podróży na orbitę Saturna, naukowcy potwierdzili obecność lodu metanowego w gęstych chmurach na dużej wysokości nad biegunem północnym Tytana, potwierdzając pewne teoretyczne modele atmosfery satelity.
Ze względu na fakt, że Cassini był w stanie obserwować Tytana podczas 29-letniego cyklu Saturna, naukowcy byli w stanie śledzić zmiany warunków pogodowych w atmosferze satelity za pomocą instrumentów naukowych statku kosmicznego. Jedną z najbardziej oczywistych zmian jest rozwój wiru polarnego nad biegunem północnym Tytana, który znajduje się w jego stratosferze powyżej niższego poziomu chmur satelitarnych.
Podczas gdy lód etanowy został wcześniej wykryty w chmurach wysokogórskich, naukowcy z Centrum Lotów Kosmicznych Goddard w NASA odkryli, że większe cząstki lodu metanowego są również obecne w stratosferze. Pokazuje to nie tylko, że temperatura stratosfery Tytana na dużych szerokościach geograficznych jest wystarczająco niska, aby metan skondensował się i zamarzł, ale także, że istnieje cyrkulacja, która przenosi metan z cieplejszych szerokości geograficznych na bieguny. „Cassini stale gromadzi dowody na ten globalny wzorzec obiegu. Odkrycie tej nowej chmury metanu jest kolejnym dowodem na to, że proces pracy atmosfery pokrywa się z naszym poglądem” - powiedział Michael Flazar, naukowiec i główny badacz w Composite Infrared Spectrometer (CIRS) Cassini.
Chmury metanu mogą być również źródłem ciekłego metanu, znajdującego się w licznych jeziorach rozrzuconych po północnym biegunie Tytana.
Atmosfera Tytana w fałszywym kolorze.
Podobne typy chmur występowały również w ziemskiej atmosferze nad polarnymi szerokościami geograficznymi w miesiącach zimowych. Ale ich skład chemiczny jest całkowicie odmienny od tego, co widzimy na Tytanie, ponieważ atmosfera tego satelity Saturna jest znacznie grubsza niż na Ziemi, a procesy zachodzą na większej wysokości: od 98 000 do 164 000 stóp (30 do 50 km). „Titan nadal zadziwia nas naturalnymi procesami podobnymi do ziemskich, ale z materiałami innymi niż nasza zwykła woda” - powiedział Scott Edgington, naukowiec z projektu Cassini w NASA w Jet Propulsion Laboratory.
